Ποια η διαφορά ουρικής αρθρίτιδας και αρθρίτιδας

Αν και τόσο η ουρική αρθρίτιδα όσο και η αρθρίτιδα χαρακτηρίζονται εξίσου από πόνο στις αρθρώσεις, εντούτοις τα βαθύτερα αίτια του πόνου είναι διαφορετικά στις δύο αυτές καταστάσεις.

Η συσσώρευση των κρυστάλλων ουρικού οξέος στις αρθρώσεις που προκαλούν οίδημα και πόνο είναι γνωστή ως αρθρίτιδα. Αυτή η κατάσταση προκαλεί εξάρσεις και χαρακτηρίζεται από φλεγμονή των αρθρώσεων, που είναι η ίδια η αρθρίτιδα. Υπάρχουν διάφορες μορφές αρθρίτιδας με υποκείμενες αιτίες εκτός από την συσσώρευση κρυστάλλων ουρικού νατρίου. Η ουρική αρθρίτιδα και η αρθρίτιδα διαφέρουν στις αρθρώσεις που επηρεάζουν, στην ηλικία και το φύλο των ανθρώπων που υποφέρουν από αυτές, καθώς και στη θεραπεία και τα φάρμακα που προβλέπονται για τις συγκεκριμένες συνθήκες.

Η αρθρίτιδα μπορεί να είναι εκφυλιστική ή ρευματοειδής μεταξύ άλλων. Η ουρική αρθρίτιδα ούτε εκφυλιστική θεωρείται ούτε είναι αυτοάνοση διαταραχή, όπως συμβαίνει με την ρευματοειδή αρθρίτιδα. Αν και οι δύο επηρεάζουν τους ανθρώπους όλων των ηλικιών και των δύο φύλων, ωστόσο υπάρχουν σημαντικές διαφορές στους ασθενείς. Οι άνδρες μέσης ηλικίας, καθώς και οι γυναίκες που έχουν περάσει την εμμηνόπαυση, αποτελούν την πλειοψηφία των πασχόντων από ουρική αρθρίτιδα. Οι νεότεροι σε ηλικία άνθρωποι σπάνια πάσχουν από ουρική αρθρίτιδα, αλλά όσοι τυγχάνει να πάσχουν από αυτήν πριν από την ηλικία των 30 χρόνων, τείνουν να έχουν πολύ σοβαρά συμπτώματα.

Οι πάσχοντες από οστεοαρθρίτιδα, που είναι επίσης γνωστή ως εκφυλιστική αρθρίτιδα, έχουν λίγα ή καθόλου συμπτώματα όταν είναι νέοι.

Η ρευματοειδής αρθρίτιδα, σε αντίθεση με την ουρική αρθρίτιδα, πλήττει τις γυναίκες πολύ περισσότερο από τους άνδρες και αυτό συμβαίνει συνήθως μεταξύ των 25 έως 50 ετών. Η ουρική αρθρίτιδα και η αρθρίτιδα διαφέρουν όχι μόνο ως προς τον τύπο των ασθενών που έχουν προσβληθεί, αλλά και ως προς τη φύση της κατάστασης.

Για παράδειγμα, η ρευματοειδής αρθρίτιδα είναι μια αυτοάνοση διαταραχή, ενώ η ουρική αρθρίτιδα είναι μια κατάσταση που προκύπτει όταν τα επίπεδα του ουρικού οξέος στο αίμα είναι πολύ υψηλά, λόγω αποτυχίας των νεφρών να το εξαλείψουν μέσω της ούρησης. Αυτός είναι ο λόγος που η ουρική αρθρίτιδα αντιμετωπίζεται με διαφορετικούς τύπους φαρμάκων απ' ό,τι η αρθρίτιδα.

Ανοσοκατασταλτικά φάρμακα μερικές φορές χρησιμοποιούνται για την θεραπεία της ρευματοειδούς αρθρίτιδας, αλλά όχι για τη θεραπεία της ουρικής αρθρίτιδας. Αντίστοιχα κάποια φάρμακα που χρησιμοποιούνται για την ουρική αρθρίτιδα δεν χρησιμοποιούνται για άλλες μορφές αρθρίτιδας. Η ουρική αρθρίτιδα και η ρευματοειδής αρθρίτιδα διαφέρουν ελαφρά και στο ποιες αρθρώσεις επηρεάζουν. Οι αρθρώσεις στα πόδια, ιδιαίτερα στη βάση του μεγάλου δακτύλου του ποδιού, καθώς και στον αστράγαλο, το γόνατο, τον καρπό και τον αγκώνα είναι αυτές που επηρεάζονται από την ουρική αρθρίτιδα. Η αρθρίτιδα από την άλλη επηρεάζει οποιαδήποτε από τις αρθρώσεις, αλλά τείνει να επηρεάζει κυρίως τα δάχτυλα, το λαιμό, την πλάτη, τα γόνατα και το ισχίο.

Η ουρική αρθρίτιδα και η αρθρίτιδα διαφέρουν επίσης όσον αφορά τον έλεγχο των εξάρσεων των ασθενών. Οι πάσχοντες από ουρική αρθρίτιδα μπορεί να ανακουφίσουν τον πόνο τους αποφεύγοντας αλκοολούχα ποτά και τρόφιμα που έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε πουρίνες. Το αλκοόλ παρεμβαίνει στην ορθή λειτουργία των νεφρών και οι πουρίνες στα τρόφιμα μετατρέπονται σε ουρικό οξύ από το σώμα. Τα τρόφιμα που είναι πλούσια σε πουρίνες περιλαμβάνουν σαρδέλες, ρέγγα, σπαράγγια, αντζούγιες, εντόσθια και τα μανιτάρια.

ΠΗΓΗ : www.medinova.gr