Γιατί μερικοί άνθρωποι δεν παχαίνουν, ακόμη και αν τρώνε πολύ
Τα άτομα με συνταγματική λεπτότητα είναι εκείνα που δεν παίρνουν βάρος, παρόλο που μπορεί να κάνουν δίαιτες χαμηλών θερμίδων για να το πετύχουν.
«Η συνταγματική ισχνότητα είναι μια κατάσταση υποβαρύτητας, κάτω από ΔΜΣ 18/18,5», λέει ο Rubén Bravo, διατροφολόγος, ειδικός στη θετική ψυχολογία και μέλος του Ευρωπαϊκού Ιατρικού Ινστιτούτου Παχυσαρκίας (IMEO).
Ο ΔΜΣ (Δείκτης Μάζας Σώματος) είναι μια μέθοδος που χρησιμοποιείται για να εκτιμηθεί η ποσότητα σωματικού λίπους που έχει ένα άτομο και έτσι να καθοριστεί αν το βάρος του είναι εντός του φυσιολογικού εύρους ή όχι. Έτσι, ο ΠΟΥ κατατάσσει το υπέρβαρο ως ΔΜΣ μεγαλύτερο ή ίσο του 25, αριθμός που αυξάνεται στο 30 στην περίπτωση της παχυσαρκίας.
Ωστόσο, αν και πρόκειται για ένα ευρέως χρησιμοποιούμενο μέτρο, «δεν είναι τέλειο επειδή δεν αντικατοπτρίζει τη σύνθεση του σώματος. Μπορούμε να βρούμε ανθρώπους που είναι φαινομενικά αδύνατοι ή με φυσιολογικό βάρος, αλλά με υψηλό ποσοστό λιπώδους ιστού που δεν είναι ευνοϊκό», υπενθυμίζει ο Juan Manuel Guardia Baena, μέλος του Τμήματος Διατροφής της Ισπανικής Εταιρείας Ενδοκρινολογίας και Διατροφής (SEEN).
Στην περίπτωση των ατόμων με συνταγματική ισχνότητα, ο Μπράβο εξηγεί ότι, παρόλο που καταναλώνουν φυσιολογικό αριθμό θερμίδων, δεν παίρνουν βάρος: «Ακόμη και αν έχουν κάνει δίαιτες υψηλών θερμίδων με στόχο να πάρουν λίγο βάρος, δύσκολα καταφέρνουν να πάρουν βάρος. Επομένως, μόλις βγουν από τις υποθερμιδικές δίαιτες (με επίπεδο θερμίδων υψηλότερο από τη δαπάνη θερμίδων), επιστρέφουν γρήγορα σε αυτές».
Η συνταγματική λεπτότητα δεν πρέπει να συνδέεται με κανενός είδους προβλήματα υγείας ή συστηματικές ασθένειες, ούτε με διατροφικές διαταραχές (ΔΔ) όπως η ανορεξία. Σύμφωνα με τη διατροφολόγο, «η νευρική ανορεξία σχετίζεται άμεσα με την επιδίωξη αυτού του τύπου λεπτότητας. Αντίθετα, πολλοί άνθρωποι με συνταγματική αδυναμία δεν προσπαθούν να είναι λεπτοί. Στην πραγματικότητα, τρώνε αρκετά χωρίς να επιτυγχάνουν αυτή την αύξηση βάρους».
Ο Guardia προσθέτει ότι υπάρχουν και άλλα προφίλ ελλιπούς βάρους που δεν είναι ΑΤΤ, όπως η διαταραχή αποφυγής ή περιορισμού της τροφής (FAD), η οποία συνίσταται στο να τρώνε πολύ λίγο φαγητό, αλλά όχι επειδή ανησυχούν για την εικόνα του σώματός τους. «Υπάρχει διατροφική διαταραχή λόγω έλλειψης ενδιαφέροντος για φαγητό ή αποφυγή λόγω αισθητηριακών χαρακτηριστικών των τροφίμων, με επίμονη αποτυχία κάλυψης των κατάλληλων διατροφικών αναγκών», λέει. Για τη διάγνωση πρέπει να έχουν αποκλειστεί η ανορεξία, η νευρική βουλιμία και να μην υπάρχουν ενδείξεις προβλήματος με την αυτοεικόνα ή την αντίληψη του σώματος.
Ποιοι παράγοντες επηρεάζουν τη συνταγματική αδυναμία;
Σύμφωνα με τον Guardia, το ερώτημα αυτό είναι δύσκολο να απαντηθεί προς το παρόν λόγω έλλειψης επιστημονικών στοιχείων. Ωστόσο, αναγνωρίζει ότι ο μεταβολισμός και η γενετική «είναι σίγουρα καθοριστικοί παράγοντες και θα μπορούσαν να εξηγήσουν γιατί ορισμένοι άνθρωποι είναι περισσότερο ή λιγότερο ικανοί να αλλάξουν τη σύσταση του σώματός τους με τις τροποποιήσεις της σωματικής τους σύστασης».
Από την άποψη αυτή, η Bravo τονίζει ότι είναι σύνηθες να βλέπουμε μητέρες και κόρες (η συνταγματική αδυναμία είναι συχνότερη στις γυναίκες) με έναν εξίσου λειτουργικό μεταβολισμό, «πολύ αποδοτικό και που δίνει προτεραιότητα στη χρήση του λίπους ως κύρια πηγή ενέργειας και επεξεργάζεται αποτελεσματικά τους υδατάνθρακες, τα σάκχαρα και τα άλατα». Έτσι, το γεγονός ότι τα άτομα αυτά προσλαμβάνουν μεγάλη ποσότητα υδατανθράκων δεν τα καθιστά παχιά και, αντίθετα, πρέπει να έχουν υψηλή πρόσληψη υγιεινών λιπών και πρωτεϊνών για να προσπαθήσουν να αυξήσουν τη μυϊκή μάζα.
Πέρα από τον μεταβολισμό και τη γενετική, ο διατροφολόγος τονίζει ότι είναι σύνηθες για αυτόν τον τύπο ασθενών να έχουν ένα πολύ συγκεκριμένο συναισθηματικό προφίλ: «Συνήθως είναι νευρικοί, πολύ ανήσυχοι, δεν κοιμούνται καλά και μερικές φορές λένε ότι τρώνε πολύ, αλλά δεν τρώνε τόσο πολύ». Υπό αυτή την έννοια, έχουν ένα πεπτικό σύστημα στο οποίο δεν εισέρχεται πολύ φαγητό, οπότε τους είναι πολύ δύσκολο να αυξήσουν τις ποσότητες, πράγμα που συνεπάγεται έναν αγώνα να προσπαθήσουν να φάνε πολύ περισσότερο.
«Μερικές φορές το πετυχαίνουμε αυτό με δίαιτες σε υγρή μορφή ή με πολύ θερμιδικές, υγιεινές τροφές, όπως οι ξηροί καρποί», λέει ο ειδικός, ο οποίος προσθέτει ότι είναι σημαντικό να τονίσουμε ότι, εκτός από το συναισθηματικό προφίλ, σε επίπεδο πέψης υπάρχει άρνηση να φάνε πάρα πολύ. Για το λόγο αυτό, «μερικές φορές η προσέγγιση είναι να τρώμε μια ήπια δίαιτα ή τουλάχιστον ένα γεύμα ήπιας δίαιτας». Επιπλέον, μια άλλη ιδέα είναι η λήψη ροφημάτων που παρέχουν σημαντική ποσότητα θρεπτικών συστατικών.
Σε πολλές περιπτώσεις, λειτουργεί η αύξηση του αριθμού των φορών που τρώτε την ημέρα. «Αντί για τρία ή τέσσερα γεύματα, καταναλώστε έξι, επτά ή οκτώ μικρά γεύματα, ώστε το πεπτικό σύστημα να μεταβολίζει σταδιακά όλα αυτά τα θρεπτικά συστατικά», λέει ο διατροφολόγος.
Ψυχολογικές επιπτώσεις
Οι ειδικοί που μίλησαν στην CuídatePlus εκφράζουν τη λύπη τους για το γεγονός ότι η συνταγματική αδυναμία μπορεί να έχει συναισθηματικές επιπτώσεις, με «σημαντικές επιπτώσεις στην αυτοεκτίμηση και την απογοήτευση, παρόμοιες με αυτές της παχυσαρκίας. Στην περίπτωση των ανθρώπων που πάσχουν από αυτήν, είναι πολλοί εκείνοι που πασχίζουν να χάσουν κιλά και δεν τα καταφέρνουν μακροπρόθεσμα», λέει ο Bravo. Το ίδιο συμβαίνει και σε αυτή την περίπτωση: γίνεται μια προσπάθεια να πάρουν βάρος που συχνά δεν αποδίδει, επειδή η μεταβολική αποτελεσματικότητα αυτών των ασθενών τους οδηγεί γρήγορα στην επιστροφή στο χαμηλό τους βάρος.
ΠΗΓΗ: www.healthstat.gr
