Τι μπορούν να μας διδάξουν τα αδέρφια παιδιών με Αναπηρία

«Αν θέλεις να μάθεις πώς να φροντίζεις ένα παιδί με Αναπηρία, παρακολούθησε τα αδέρφια του» – Ανώνυμος

Μία μέρα μετά την θεραπεία, οι δυο μου γιοί κι εγώ μπήκαμε μέσα στο αυτοκίνητο που έκαιγε από τη ζέστη.

Ο μεγαλύτερος γιος μου, που τυχαίνει να έχει σύνδρομο Down, βάζει τα χέρια του και τραβά τη ζώνη. Του λέω ενστικτωδώς «μπράβο» και τον βοηθώ να βολευτεί, επειδή δυσκολεύεται ακόμα λίγο στην κίνηση.

Ο μικρότερος αδερφός του με σταματά και μου διώχνει τα χέρια. Μου λέει: «Όχι, άσε τον να το κάνει μόνος του. Μπορεί να το κάνει». Μετά στράφηκε στον αδερφό του και του είπε: «Θα σε μάθω. Κοίτα εμένα». Και μόλις τα κατάφερε, φώναξε ενθουσιασμένος: «Μπράβο!». Η φωνή του έδειχνε πόσο περήφανος ένιωθε.

Αφού προσπάθησα να πείσω τον μικρότερο γιο μου να με αφήσει να κάνω τα υπόλοιπα, επειδή έκανε ζέστη και ήθελα απλά να επιστρέψω σπίτι, συνειδητοποίησα ότι δεν θα με άφηνε. Ήθελε να διδάξει στον αδερφό του ότι μπορεί να το κάνει και μόνος του.

Μετά από περίπου 5 λεπτά προσπάθειας και ενθουσιασμού, ο μεγαλύτερος γιος μου έδειξε πόσο ήθελε να επιστρέψει κι αυτός σπίτι του. Ο αδερφός του κατάλαβε και του είπε: «Εντάξει, θα σου το δείξω ξανά όταν φτάσουμε σπίτι και μετά θα μπορείς να το κάνεις μόνος σου».

Παραδέχομαι πως κάποιες φορές βιάζομαι. Ορισμένες φορές κάνω πράγματα για το γιο μου χωρίς να του δίνω την ευκαιρία να προσπαθήσει να το κάνει από μόνος του πρώτα. Όταν βιάζομαι, του στερώ ευκαιρίες να αναπτύξει την ανεξαρτησία και την αυτοπεποίθησή του.

Εκείνη τη στιγμή, ο μικρότερος γιος μου υπενθύμισε ότι χρειάζεται να έχω μεγαλύτερη υπομονή. Μου υπενθύμισε να σταματήσω και να περιμένω επειδή ο αδερφός του άξιζε την ευκαιρία να το κάνει μόνος του. Ο 5χρονος γιος μου υπενθύμισε να διδάξω και όχι να πράξω.

Η σημαντικότερη στιγμής της πρώτης εβδομάδας του μικρότερου γιου μου στο σχολείο ήταν όταν κατάφερε να δει τον αδερφό του στο σχολείο για πρώτη φορά και τον αγκάλιασε. Η ευτυχία και η περηφάνια στη φωνή του ήταν τόσο έκδηλη που ξέχασα τα πάντα.

Οι αδερφικές σχέσεις ενισχύονται όταν τα αδέρφια συμμετέχουν στην ίδια σχολική κοινότητα, μοιράζονται τις ίδιες εμπειρίες και βλέπουν το ένα το άλλο μέσα στη μέρα. Η ενταξιακή εκπαίδευση παρέχει στους μαθητές την ευκαιρία να βρεθούν στο ίδιο σχολείο με τα αδέρφια τους. Δίνει την ευκαιρία επίσης στα παιδιά με Αναπηρία  να διδάξουν τα υπόλοιπα καλοσύνη, χαρά, σεβασμό και υπομονή.

Τα αδέρφια παιδιών με Αναπηρία είναι πολύτιμοι δάσκαλοι. Συχνά τα καταφέρνουν καλύτερα από τους γονείς επειδή αναπτύσσουν μεγαλύτερη κατανόηση και τρυφερότητα, ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές. Ο μικρότερος γιος μου βλέπει τι μπορεί να κάνει ο αδερφός του και όχι τι δεν μπορεί ακόμα. Του μιλά με σεβασμό και ρωτάει την άποψή του. Είναι δύο μικροί ήρωες.

Jessica Crain

ΠΗΓΗ: enallaktikidrasi.com