Tι είναι η οξεία αφυδάτωση και ποια τα συμπτώματά της.

Η οξεία αφυδάτωση είναι η σοβαρή και ταχεία έναρξη απώλειας των σωματικών υγρών, που συχνά προκαλείται από διαρροϊκές ασθένειες. Δεδομένου ότι το σώμα χάνει νερό, μπορούν να αναπτυχθούν ηλεκτρολυτικές διαταραχές.

Η αφυδάτωση αντιμετωπίζεται ως επείγουσα ιατρική κατάσταση και πρέπει να υπάρξει αποκατάσταση των υγρών στο σώμα του ασθενούς και παρακολούθησή του για σημάδια επιπλοκών, όπως τυχόν βλάβη οργάνων. Η νοσηλεία μπορεί να απαιτηθεί για την σταθεροποίηση του ασθενή, ανάλογα με την αιτία της αφυδάτωσης και το πόσο σοβαρή ήταν προτού υπάρξει θεραπεία.

Αιτίες και συμπτώματα

Οι άνθρωποι με διαρροϊκές ασθένειες, χάνουν τα υγρά του σώματος γρήγορα, ως αποτέλεσμα των συχνών χαλαρών κοπράνων. Η οξεία αφυδάτωση μπορεί, επίσης, να προκληθεί από την αποτυχία να διατηρήσει το σώμα νερό κατά τη διάρκεια άσκησης ή βαριάς σωματικής εργασίας, αλλά και από ορισμένους τύπους ασθενειών. Οι άνθρωποι με οξεία αφυδάτωση τείνουν να αισθάνονται εξαιρετικά διψασμένοι. Μπορεί να αισθάνονται ξηρότητα στο δέρμα και τους βλεννογόνους και να αναπτύξουν μια μεταβολή του επιπέδου συνείδησης, μειωμένη παραγωγή ούρων, σκουρόχρωμα ούρα, κόπωση και σύγχυση.

Πιο συγκεκριμένα τα συμπτώματα της σοβαρής αφυδάτωσης είναι:

* Πολύ μεγάλη δίψα

* Ακραία υπνηλία σε βρέφη και νήπια, ευερεθιστότητα και σύγχυση στους ενήλικες

* Πολύ ξηρό δέρμα και βλεννογόνοι

* Μικρή ή καθόλου ούρηση και όταν υπάρχει ούρηση τα ούρα είναι πιο σκούρα από το κανονικό

* Βαθουλωμένα μάτια

* Ζαρωμένο και ξηρό δέρμα που δεν έχει ελαστικότητα και δεν αναπηδά όταν το τσιμπήσει κανείς μια-δυο φορές

* Βυθισμένες περιοχές στα μαλακά σημεία στην κορυφή του κεφαλιού όταν πρόκειται για μωρά

* Χαμηλή αρτηριακή πίεση

* Ταχυκαρδία

* Ταχεία αναπνοή

* Κλάμα χωρίς δάκρυα

* Πυρετός

* Σε πιο σοβαρές περιπτώσεις παραλήρημα ή απώλεια των αισθήσεων

Θεραπεία

Η άμεση θεραπεία για την οξεία αφυδάτωση είναι τα συμπληρωματικά υγρά. Από το στόμα ή ενδοφλέβια τα υγρά μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την αποτελεσματική διαχείριση της αφυδάτωσης. Τα υγρά μπορούν να περιλαμβάνουν άλατα για την σωστή αποκατάσταση των ηλεκτρολυτών του ασθενούς και να αποφευχθεί μια ανισορροπία των ηλεκτρολυτών που μπορεί να προκληθεί αν ξαφνικά πλημμυριστεί το σώμα με φρέσκα υγρά.

Σε ασθενείς που συνεχίζουν να βιώνουν απώλεια υγρών, όπως αυτοί που έχουν διάρροια, η συμπλήρωση των ρευστών μπορεί να διατηρηθεί σε όλη την πορεία της νόσου του ασθενούς για την πρόληψη τυχόν επαναλαμβανόμενης αφυδάτωσης. Τα υγρά μπορούν επίσης να χορηγούνται προληπτικά σε ασθενείς που αντιμετωπίζουν κίνδυνο αφυδάτωσης.

Μόλις ο ασθενής σταθεροποιηθεί με τα υγρά, η θεραπεία της υποκείμενης αιτίας της αφυδάτωσης μπορεί να αρχίσει. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η απλή παροχή νερού θα επιλύσει το ζήτημα. Ενας αθλητής που γυμνάζεται πάρα πολύ σκληρά σε θερμό καιρό χωρίς αρκετό νερό, για παράδειγμα, χρειάζεται απλά λίγα παραπάνω υγρά και μπορεί να ανακάμψει.

Σε άλλες περιπτώσεις, οι ασθενείς μπορεί να χρειάζονται αντιβιοτικά για τη θεραπεία γαστρεντερικών λοιμώξεων.

Επίσης, σε κάποιες περιπτώσεις θα πρέπει να γίνουν εξετάσεις αίματος για τον έλεγχο της λειτουργίας των οργάνων, προκειμένου να ανιχνευθούν ζημιές σε ζωτικά όργανα όπως το συκώτι και τα νεφρά. Η εγκεφαλική βλάβη είναι, επίσης, πιθανή και τη στιγμή που ο ασθενής έχει σταθεροποιηθεί, θα πρέπει να γίνει μια νευρολογική αξιολόγηση για να ανιχνευτούν σημάδια τυχόν εγκεφαλικής βλάβης.

Αυτές οι επιπλοκές της αφυδάτωσης μπορούν να είναι θεραπεύσιμες, αλλά σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να γίνουν μόνιμες και να απαιτήσουν προσαρμογές στην καθημερινότητα του ασθενή. Οσο περισσότερο αφέθηκε ένας ασθενής αφυδατωμένος τόσο πιο πιθανό είναι να υπάρξει μόνιμη φυσική βλάβη, ως αποτέλεσμα της οξείας αφυδάτωσης, ειδικά αν συνδυαστεί με καταστάσεις, όπως θερμοπληξία.

ΠΗΓΗ: www.medinova.gr