Ποιος είναι ο ρόλος του ιππόκαμπου στον εγκέφαλο.

Ο ιππόκαμπος ονομάστηκε έτσι επειδή το σχήμα του μοιάζει αόριστα με τον αντίστοιχο θαλάσσιο οργανισμό. Είναι υπεύθυνος για την κωδικοποίηση της μακροπρόθεσμης μνήμης του ανθρώπου.

Ο ιππόκαμπος είναι αυτός που βοηθά τον άνθρωπο να «πλοηγείται» στο χώρο. Πρόκειται για ένα από τα παλαιότερα φυλογενετικά τμήματα του εγκεφάλου και αποτελεί μέρος του μεταιχμιακού συστήματος. Συμμετέχει στη μεταφορά πληροφοριών από τη βραχυπρόθεσμη μνήμη στη μακροπρόθεσμη. Οι άνθρωποι που έχουν εκτεταμένες διμερείς βλάβες στον ιππόκαμπο εμφανίζουν αδυναμία να σχηματίζουν ή να συγκρατούν πληροφορίες.

Ο ιππόκαμπος είναι γνωστός για το ότι σχετίζεται με την ενοποίηση της επεισοδιακής μνήμης που είναι οι αναμνήσεις από περιστατικά για τα οποία έχουμε προσωπική εμπειρία και τα συναφή συναισθήματα που προκύπτουν από αυτά τα βιώματα. Σε αντίθεση με τις σημασιολογικές μνήμες των αφηρημένων στοιχείων και των ενώσεών τους, η επεισοδιακή μνήμη μπορεί να παρουσιαστεί ως ιστορία. Τυχόν βλάβη στον ιππόκαμπο έχει ως αποτέλεσμα την αδυναμία σχηματισμού νέας μακροπρόθεσμης επεισοδιακής μνήμης, παρόλο που οι νέες διαδικαστικές μνήμες, όπως οι ακολουθίες κίνησης για να γίνουν οι καθημερινές εργασίες μπορούν ακόμα και τότε να μαθαίνονται.

Στη σχιζοφρένεια και σε ορισμένους τύπους σοβαρής κατάθλιψης, ο ιππόκαμπος συρρικνώνεται. Η μείωση του όγκου του είναι επίσης και ένα από τα πρώτα διαγνωστικά χαρακτηριστικά της νόσου Αλτσχάιμερ. Μια μελέτη που έγινε το 2011 διαπίστωσε πως η άσκηση, σχετικά χαμηλής έντασης μπορεί να αυξήσει το μέγεθος του ιππόκαμπου σε ενήλικες ηλικίας από 55 έως 80 χρόνων και να βελτιώσει τον προσανατολισμό τους στο χώρο.

Ο ιππόκαμπος είναι επίσης γνωστός ως μία από τις ιδιαίτερα ανεπτυγμένες δομές του εγκεφάλου που έχουν γίνει συχνότατο αντικείμενο μελέτης. Αυτός είναι και ο λόγος που έχει επιλεχθεί για προσθετική εξομοίωση. Αν και οι ακριβείς νευρικοί αλγόριθμοι δεν είναι γνωστοί, έχουν ωστόσο μοντελοποιηθεί στο σύνολό τους. Επειδή ο ιππόκαμπος είναι ένα από τα πιο παλιά τμήματα του εγκεφάλου, έχει βελτιστοποιηθεί σε μεγάλο βαθμό από την εξέλιξη και είναι σε γενικές γραμμές ίδιος σε όλα τα είδη θηλαστικών. Γι' αυτό ήταν δυνατόν να σχεδιαστεί ένας προσθετικός ιππόκαμπος μέσω εξαντλητικής μελέτης των ιππόκαμπων αρουραίων.

Ο ιππόκαμπος περιέχει υψηλά επίπεδα γλυκοκορτικοειδών υποδοχέων που τον καθιστούν ευάλωτο σε μακροπρόθεσμο στρες. Υπό κανονικές συνθήκες ο ιππόκαμπος ρυθμίζει την παραγωγή της κορτιζόλης. Ωστόσο, η περίσσεια κορτιζόλης φθείρει τους νευρώνες του ιππόκαμπου. Το σοβαρό και μακροχρόνιο μετατραυματικό στρες προκαλεί ατροφία του ιππόκαμπου. Αυτό βλάπτει το σχηματισμό και την ανάκτηση της μακροπρόθεσμης μνήμης.

Για την πλοήγηση ο ιππόκαμπος περιέχει «χωρικά κύτταρα» που ενεργοποιούνται ανάλογα με την αντιληπτή θέση του ζώου. Μια ισχυρή υπόθεση είναι πως υπάρχουν αυτά τα κύτταρα στον ιππόκαμπο επειδή οι αναμνήσεις μπορεί να χρησιμοποιηθούν για να καθορίσουν την τρέχουσα θέση μέσα από τις πιο θεμελιώδεις μεταβλητές, όπως είναι ο προσανατολισμός και η ταχύτητα. Η ενεργοποίηση αυτών των κυττάρων έχει παρατηρηθεί σε ανθρώπους που πλοηγούνται σε πόλεις εικονικής πραγματικότητας. Ενας άθικτος ιππόκαμπος είναι απαραίτητος για πολλές χωρικές λειτουργίες πλοήγησης. Ο ιππόκαμπος αρχικά συνδέθηκε λανθασμένα με την αίσθηση της όσφρησης, η οποία στην πραγματικότητα είναι αντικείμενο επεξεργασίας του οσφρητικού φλοιού.

ΠΗΓΗ: www.medinova.gr