Ποια είναι τα χαρακτηριστικά τoυ ανοσοποιητικού συστήματος των παιδιών.

Το ανοσοποιητικό σύστημα των παιδιών είναι τόσο περίπλοκο όσο και αξιόλογο. Ενα υγιές βρέφος γεννιέται με κάποια αντισώματα που παρέχονται από τη μητέρα. Αυτό ονομάζεται ανοσία που έχει αποκτηθεί από τη μητέρα.

Πρόκειται, όμως, για μια προσωρινή κατάσταση που δεν αποτελεί εγγύηση για όλους τους τύπους λοίμωξης. Για να αναπτυχθεί κανονικά το ανοσοποιητικό σύστημα των παιδιών, είναι απαραίτητη κάποια έκθεση σε ξένα αντιγόνα και ένα πρόγραμμα ρουτίνας εμβολιασμών βοηθά στην παροχή αυτών των αντισωμάτων που δεν μπορούν να αποκτηθούν παθητικά.

Το ανοσοποιητικό σύστημα των παιδιών βασίζεται σε αλληλεξαρτώμενα κύτταρα και όργανα που προστατεύουν το σώμα από λοιμώξεις. Οι αμυγδαλές, τα αδενοειδή, οι λεμφαδένες, ο μυελός των οστών, τα λευκά αιμοσφαίρια ακόμη και ο εντερικός σωλήνας είναι όλα τα μέρη του σώματος που βοηθούν στην προστασία του σώματος του παιδιού από διάφορους τύπους λοίμωξης. Ενα φυσιολογικό βρέφος μπορεί να αρχίσει να αναπτύσσει ανοσοαποκρίσεις σε ξένα αντιγόνα αρχίζοντας από τη γέννηση, οπότε παρέχονται όλα τα κύτταρα και τα όργανα που λειτουργούν σωστά.

Τα αντισώματα αναπτύσσονται με την πάροδο του χρόνου, καθώς το σώμα γίνεται πιο ικανό να συνθέτει αντισώματα σε απόκριση αντιγόνων. Η ανοσία που αποκτήθηκε από τη μητέρα αρχίζει να εξαφανίζεται μέσα σε έξι έως οκτώ μηνών ηλικίας και απαιτούνται περίπου έξι έως οκτώ χρόνια για να αποκτήσει το ανοσοποιητικό σύστημα των παιδιών συγκεντρωμένα επίπεδα αντισωμάτων. Εν μέρει, αυτό το διάστημα εξηγεί γιατί πολλά παιδιά αντιμετωπίζουν περισσότερες ασθένειες, όπως κρυολογήματα, σχετικά γρήγορα, αλλά αντιμετωπίζουν όλο και λιγότερες καθώς πλησιάζουν την εφηβεία.

Η φύση του αναπτυσσόμενου ανοσοποιητικού συστήματος είναι τέτοια που γίνεται ισχυρότερη όταν είναι σε θέση να καταπολεμήσει τη μόλυνση από μόνη της. Αντίθετα, οι λοιμώξεις που το σώμα δεν μπορεί να καταπολεμήσει και εκείνες που αντιμετωπίζονται αδιακρίτως με αντιβιοτικά, το μόνο που κάνουν είναι να αποδυναμώνουν το ανοσοποιητικό σύστημα. Τα αντιβιοτικά είναι εξαιρετικά χρήσιμα φάρμακα όταν χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία λοιμώξεων που ο οργανισμός δεν μπορεί να αντιμετωπίσει μόνος του, αλλά πρέπει να αποφεύγεται η υπερβολική χρήση τους.

Καθώς μεγαλώνει ένα παιδί, τα συστατικά του ανοσοποιητικού συστήματος αλλάζουν ελαφρώς. Για παράδειγμα, τα αδενοειδή και οι αμυγδαλές συχνά συρρικνώνονται σε μικρότερο μέγεθος με την έναρξη της εφηβείας. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι το ανοσοποιητικό σύστημα των παιδιών εξαρτάται λιγότερο από αυτά, καθώς αναπτύσσονται. Σε ορισμένες περιπτώσεις, αυτά τα όργανα ενδέχεται να παρουσιάζουν σημάδια χρόνιας λοίμωξης ή ανώμαλης διεύρυνσης και συχνά απομακρύνονται για να αποφεύγονται παρεμβολές σε άλλες σωματικές λειτουργίες.

Τα παιδιά με ανώμαλο ανοσοποιητικό σύστημα δεν μπορούν να καταπολεμήσουν τη μόλυνση με τον τρόπο που μπορεί να το κάνει ένα υγιές παιδί. Οι γονείς θα πρέπει να δίνουν ιδιαίτερη προσοχή στα σημάδια της επίμονης λοίμωξης, συμπεριλαμβανομένων των χρόνιων και υψηλών πυρετών, των νυχτερινών εφιδρώσεων και των μαλακών και πρησμένων λεμφαδένων. Τα παιδιά θα πρέπει να παρακολουθούνται συστηματικά για σωματική και συναισθηματική ανάπτυξη, μια διαδικασία υγειονομικής περίθαλψης που παρακολουθεί επίσης την ανάπτυξη του ανοσοποιητικού συστήματος.

Για να βοηθήσουν τα ανοσοποιητικά συστήματα των παιδιών να αναπτυχθούν κανονικά, οι έγκυες γυναίκες πρέπει να αποφεύγουν το αλκοόλ και το κάπνισμα. Η έκθεση σε παθητικό κάπνισμα κατά τη νηπιακή και την παιδική ηλικία έχει επίσης κατασταλτική επίδραση στο ανοσοποιητικό σύστημα των παιδιών. Αλλες καταστάσεις, όπως η έλλειψη βιταμινών, ασθένειες του αίματος και ο καρκίνος επηρεάζουν την ανοσία.

ΠΗΓΗ: www.medinova.gr