Ο γάμος τελειώνει πρώτα στην καρδιά κι ύστερα στα χαρτιά

«Να τελειώσει πρώτα ο γάμος του/της και μετά να βρει άλλον/η» είναι η ατάκα που ακούω ή βλέπω συχνά στα σχόλια. Προφανώς από ανθρώπους που δεν ξέρουν τί θα πει να τελειώνει ο γάμος μέσα σου. Κι αυτό το τέλος πολλές φορές, αυτό το κρακ που κάνει η ψυχή σου, έρχεται πολύ νωρίτερα-χρόνια ολόκληρα πριν-από μια τυπική υπογραφή σε άψυχα χαρτιά.

Το τέλος του γάμου μέσα σου έρχεται και σε διαβρώνει σιγά σιγά με αναλαμπές. Στην αρχή υπάρχουν μέρες που δεν την παλεύεις και μέρες που λες θα τα καταφέρουμε. Μέρες που μαλώνετε άγρια και μέρες που αγαπιέστε. Σιγά σιγά όμως, χαλαρωσε τέντωσε, αρχίζει το πράγμα και σπάει. Πλέον οι μέρες που καυγαδίζετε είναι τριπλάσιες από αυτές που μονιάζετε…ώσπου δεν μονιάζετε καθόλου. Ο ένας κοιμάται στον καναπέ και ο άλλος στο κρεβάτι. Στην αρχή λίγες μέρες την εβδομάδα μετά σταθερά για μήνες και ύστερα για χρόνια. Γίνεστε ξένοι κάτω από την ίδια στέγη.

Οι καυγάδες δίνουν τη θέση τους στα τυπικά. Ποιος θα πάει σούπερ μάρκετ, ποιος θα πάρει τα παιδιά απ' το σχολείο, πόσο ήρθε η ΔΕΗ. Συνυπάρχετε μόνο για να πληρώνετε λογαριασμούς και να παρέχετε τροφή στα παιδιά. Συνυπάρχετε μόνο για τα παιδιά και κουβέντα για εσάς. Τί άλλο να πείτε εξάλλου; Πέρασαν τα χρόνια και δεν θυμάστε καν πως ξεκόλλησε όλο αυτό και γιατί δεν ξανακολλάει. Ή θυμάστε και απλά δεν έχετε κίνητρο να φύγετε ή φοβάστε. Συνήθως ο ένας λείπει ώρες κι έρχεται μόνο για έναν ύπνο. Πλέον στο σπίτι δεν ακούγονται καυγάδες, μόνο τα γέλια των παιδιών. Και η σιωπή σας.

Χώρισα το 2015. Ο γάμος μέσα μου είχε τελειώσει από το 2013. Στην αρχή μαλώναμε, μετά έπεσα με τα μούτρα στο σαιτ. Η εργασιομανία έγινε η ασπίδα μου για να μην έρχομαι σε επαφή μαζί του, να μην συμμετέχω, να μην μιλάμε ούτε για τα τυπικά. Τα βράδια ξενυχτούσα μπροστά στον υπολογιστή ακόμα κι αν είχα δουλειά που μπορούσε να γίνει την επομένη. Τη μέρα δούλευα και τα απογεύματα πήγαινα γυμναστήριο και καθόμουν τρίωρα χωρίς να κάνω κάτι, απλά μόνο καθόμουν και μιλούσα με φίλους και θαμώνες. Άλλες φορές έπαιρνα τους δρόμους χωρίς σκοπό, άλλες οδηγούσα στην Εθνική δίχως λόγο. Έκανα τα πάντα για να μην επιστρέψω σπίτι κι όταν έβαζα στην πόρτα το κλειδί, παρακαλούσα να μην είναι ξύπνιος κι αναγκαστώ να του μιλήσω. Ακόμα και τα Σαββατοκύριακα, έπαιρνα από νωρίς το παιδί και πηγαίναμε βόλτα ή κοιμόμουν στους γονείς μου. Το τελευταίο τρίμηνο πριν ζητήσω διαζύγιο, κοιμόμουν στον καναπέ.

Είχα αποπειραθεί τρεις φορές να φύγω από το σπίτι αλλά γυρνούσα από φόβο ότι δεν θα τα κατάφερνα μόνη ενώ το μόνο που έπρεπε να φοβάμαι ήταν τα χρόνια μου, που έχανα όσο δεν έφευγα.

Αν λοιπόν εγώ εκείνο τον καιρό, εκείνη την διετία, ερωτευόμουν άλλον, ποιος γάμος έπρεπε πρώτα να τελειώσει; Ο τελειωμένος; Ναι να χωρίζεις αν δεν περνάς καλά αλλά δεν είναι κάτι που γίνεται μέσα σε μια μέρα, ειδικά όταν υπάρχουν παιδιά και δεν γίνεται πάντα τη στιγμή που θέλουμε. Πολλές φορές η ανάγκη του ανθρώπου να προχωρήσει είναι πιο επιτακτική απ' την ανάγκη του να πάει στον δικηγόρο, άλλες πάλι απλά συμβαίνει.

Γιατί όταν είναι πεινασμένη η καρδιά, πέφτει με τα μούτρα στο χέρι που θα την ταίσει.

Γιατί οι γάμοι τρέφονται από την καρδιά και σε αυτή τελειώνουν.

Από την Κυριακή Χαριτάκη

πηγή : singleparent