Διαβήτης: Η καλή ρύθμιση σώζει ζωές
Πριν λίγες μέρες στις 14 Νοεμβρίου “γιορτάσαμε” την ημέρα διαβήτη. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας και η διεθνής επιστημονική κοινότητα ζήτησαν την μέρα αυτή να κορυφώνονται οι προσπάθειες ευαισθητοποίησης της κοινής γνώμης για τη σύγχρονη μάστιγα της ανθρωπότητας που αποτελεί το διαβητικό σύνδρομο και να εκκινούν δράσεις πρόληψης και αντιμετώπισης του προβλήματος.
Η μη επαρκής ρύθμιση του διαβήτη οδηγεί στην ανάπτυξη χρόνιων επιπλοκών, όπως τα καρδιακά νοσήματα, τα εγκεφαλικά επεισόδια, οι ακρωτηριασμοί των άκρων, η τύφλωση και εξάρτηση από τον τεχνητό νεφρό. Σε πρόσφατη επιδημιολογική μελέτη διαπιστώθηκε ότι η συχνότητα εμφάνισης του σακχαρώδη διαβήτη στην Αθήνα έχει ανέλθει στο 13% και τα ποσοστά αυξάνονται πάντα σε συνδυασμό με την ηλικία, το υπέρβαρο του σώματος, την κακή διατροφή, την μειωμένη φυσική δραστηριότητα και την κληρονομικότητα.
Οι προοπτικές για τη χώρα μας φαντάζουν δυσοίωνες και πρέπει να ληφθούν μέτρα γιατί ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας προβλέπει ότι στο “κοντινό” έτος 2030 η Ελλάδα θα κρατά τα Πανευρωπαϊκά σκήπτρα στη συχνότητα του διαβήτη.
Η απορρύθμιση του διαβήτη με την εμφάνιση των επιπλοκών, εκτός από την επιδείνωση της υγείας και της ποιότητας ζωής των διαβητικών, επιβαρύνει οικονομικά και τους ασφαλιστικούς οργανισμούς. Στο Ελληνικό “μνημονιακό” περιβάλλον ο διαβητικός με φυσιολογικές τιμές σακχάρων επιβαρύνει το κοινωνικό σύνολο με 982 ευρώ σε ετήσια βάση ενώ εκείνος με ανεπαρκή ρύθμιση 1.567€, όπως έχει δημοσιεύσει η Σχολή Δημόσιας Υγείας.
Επειδή ένα σημαντικό μέρος της ευθύνης για την αδυναμία του διαβητικού να ρυθμιστεί επιμερίζεται στα προβλήματα που δημιουργούν με τις παρενέργειες τους τα αντιδιαβητικά φάρμακα, η παγκόσμια επιστημονική κοινότητα με επίταση προσπαθειών κατάφερε να προσφέρει νέες “έξυπνες” αντιδιαβητικές φαρμακευτικές θεραπείες.
Τα δισκία αυτά ενώ έχουν ισχυρή δράση δεν προκαλούν υπογλυκαιμίες ή αύξηση του σωματικού βάρους, σε σύγκριση με τις παραδοσιακές θεραπείες. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα ο διαβητικός να ακολουθεί τις προτεινόμενες ιατρικές οδηγίες και να κατακτά ευκολότερα και με ασφάλεια τους γλυκαιμικούς στόχους.
Μια από τις νέες αυτές κατηγορίες έξυπνων αντιδιαβητικών φαρμάκων είναι οι DPP4 αναστολείς και ο νεότερος εκπρόσωπό τους στην Ελληνική φαρμακευτική αγορά είναι η αλογλιπτίνη και σε συνδυασμό με μετφορμίνη. Η νέα αυτή κατηγορία των αντιδιαβητικών, λόγω των πλεονεκτημάτων της, έχει οδηγήσει σε κάθετη αύξηση της συνταγογράφησής τους στον τύπου 2 διαβήτη τόσο στην Ευρώπη όσο και στις ΗΠΑ, σε σχέση με τα παραδοσιακά.
Η ευνοϊκή δράση των DPP4 αναστολέων επιτυγχάνεται με την ενίσχυση της δράσης των ενδογενών GLP-1 που παρουσιάζεται μειωμένη στον διαβήτη. Το τελικό αποτέλεσμα της μείωσης των παθολογικών επιπέδων σακχάρου είναι γλυκοζοεξαρτώμενο και για το λόγο αυτό η αλογλιπτίνη παρουσιάζεται πιο ισχυρή στα υψηλότερα σάκχαρα.
Επίσης, συγκριτικά με τα άλλα παρόμοια φάρμακα λόγω του τρισδιάστατου μοριακού σχεδιασμού της, έχει την υψηλότερη εκλεκτικότητα που πρακτικά οδηγεί στην ελαχιστοποίηση της πιθανότητας εμφάνισης παρενεργειών, επειδή η δραστικότητά της ασκείται αποκλειστικά στον στόχο χωρίς να επηρεάζει την λειτουργικότητα άλλων κυτταροβιολογικών λειτουργιών.
Η αλογλιπτίνη επιτυγχάνει τα ευεργετικά της αποτελέσματα ανεξάρτητα από την ηλικία, το φύλο και την φυλή που ανήκει ο διαβητικός μια φορά την ημέρα μόνη της ή σε συνδυασμό με άλλα αντιδιαβητικά δισκία (μετφορμίνη, σουλφονυλουρίες, πιογλιταζόνη) ή ινσουλίνη. Σε παρουσία όμως νεφρικής ανεπάρκειας απαιτείται μείωση της ημερήσιας δοσολογίας. Στις μεγαλύτερες με “εύθραυστη” υγεία ηλικίες η αλογλιπτίνη έχει αποδειχθεί ως μια δραστική και ασφαλής θεραπεία.
Τα άτομα με διαβήτη σε μακρόχρονη θεραπεία με αλογλιπτίνη παρουσιάζουν καλύτερο γλυκαιμικό έλεγχο σε σύγκριση με την παλαιότερη και ευρέως διαδομένη κατηγορία των σουλφονυλουριών, με γρήγορη επίτευξη των στόχων θεραπείας. Δεν υπολείπεται επίσης σε δραστικότητα της πιογλιταζόνης και μάλιστα χωρίς την εμφάνιση των οιδημάτων στα άκρα, για τα οποίαενοχοποιούνται συχνά οι γλιταζόνες.
Είναι γνωστό ότι η θεραπεία με τις παραδοσιακές σουλφονυλουρίες αυξάνει σημαντικά τον κίνδυνο εμφάνισης υπογλυκαιμιών που επιδεινώνουν την ποιότητα ζωής και ενισχύουν τη νοσηρότητα. Παράλληλα οι σουλφονυλουρίες οδηγούν στην ανεπιθύμητη αύξηση του σωματικού βάρους λόγω της αμυντικής προς την υπογλυκαιμίας διατροφής. Η θεραπεία όμως με αλογλιπτίνη έχει αναφερθεί να σχετίζεται με εξαιρετικά ελάχιστα επεισόδια υπογλυκαιμίας με ευνοϊκή επίδραση στο σωματικό βάρος. Μπορεί άφοβα να λαμβάνεται από διαβητικούς με νεφροπάθεια ή ηπατοπάθεια πάντα με τη σύμφωνη γνώμη του θεράποντα ιατρού τους. Η θεραπεία με αλογλιπτίνη, επειδή δεν εμφανίζει αλληλεπιδράσεις με άλλα φάρμακα, είναι κατάλληλη για ασθενείς που λαμβάνουν πολλά φάρμακα.
Επίσης η αλογλιπτίνη παρουσιάζει ευνοϊκές επιδράσεις στα λιπίδια ενώ έχει αποδειχθεί με μεγάλες μελέτες ότι είναι μια απολύτως ασφαλής αντιδιαβητική αγωγή σε διαβητικούς με πρόσφατο οξύ στεφανιαίο σύνδρομο. Τέλοςη θεραπεία με αλογλιπτίνη αποτελεί μιαπολλά υποσχόμενη αντιδιαβητική αγωγή όσον αφορά την αναστολή εξέλιξης αλλά και πρόληψης των χρόνιων διαβητικών επιπλοκών, γιατί μελέτες στην Ιαπωνία έχουν δείξει έμμεσες ευεργετικές επιδράσεις με την μείωση επιβαρυντικών δεικτών όπως τα προϊόντα τελικής γλυκοζυλίωσης και της λευκωματουρίας.
Κάθε 7 δευτερόλεπτα κάποιος διαβητικός κάπου στη γη χάνεται και καθώς ο αριθμός των διαβητικών παγκόσμια αυξάνεται θα έχει σαν αποτέλεσμα ο αριθμός των θανάτων, πριν την ηλικία των 60, να ανέβει σε εφιαλτικά μεγέθη. Απαιτείται η άμεση λήψη μέτρων και ο κάθε διαβητικός πρέπει να φροντίσει για την επίτευξη των θεραπευτικών του στόχων που θα απομακρύνει τον κίνδυνο των επιπλοκών. Τα νέα “‘έξυπνα” αντιδιαβητικά φάρμακα είναι πολύτιμα εργαλεία στη θεραπευτική φαρέτρα μας για την αντιμετώπιση του τύπου 2 διαβήτη γιατί βοηθούν τον διαβητικό στην δραστική και ασφαλή επίτευξη των στόχων της θεραπείας του.
