Θα μοιάζει με ηλιοβασίλεμα αλλά θα είναι καπνός: Η φωτιά και η καταστροφή μέσα από τα μάτια των παιδιών

«Κάθε φορά που βλέπει τα χρώματα του ηλιοβασιλέματος, φοβάται πως πλησιάζει η φωτιά». Το παιδί πίσω από τη φοβία που του γέννησε η φωτιά στο Μάτι το 2018, είναι πιθανό πως θα χρειαστεί καιρό για να επανέλθει ψυχολογικά και κυρίως για να απομακρύνει την πύρινη εικόνα από το μυαλό του, εκείνη που ξαφνικά καταδίωξε έναν ολόκληρο τόπο και τον μετέτρεψε σε στάχτες. 

Τα παιδιά που βρίσκονται μπροστά σε μια φυσική καταστροφή, όπως στη φωτιά που ξέσπασε πριν λίγες ώρες στη Βαρυμπόμπη, που μαίνεται τώρα στην Εύβοια και την Αρχαία Ολυμπία, είδαν ο ουρανός να βάφεται με άλλα χρώματα, όχι σαν αυτά που χρησιμοποιούν στις δικές τους ζωγραφιές. Είδαν τους γονείς τους να τρέχουν με πανικό και να τα κρατούν σφιχτά από το χέρι για να γλιτώσουν από την επερχόμενη καταστροφή.

Τα παιδιά που έζησαν από κοντά τον τρόμο, ωρίμασαν απότομα μέσα σε λίγα λεπτά. Ο φόβος για το άγνωστο θα είναι ριζωμένος μέσα τους για πολύ καιρό και το ηλιοβασίλεμα θα συμβολίζει πάντα τη φωτιά. Το κορίτσι με το σωσίβιο που κοιτάει τον ουρανό να μετατρέπεται σε πύρινη λαίλαπα σε κάποια θάλασσα της Τουρκίας, αποτυπώνει τα συναισθήματα εν μέσω μιας τέτοιας καταστροφής και τις παιδικές ανησυχίες με τον πιο έντονο τρόπο.

Ο παιδικός κόσμος αλλάζει μια για πάντα, γεμίζει με φοβίες που ούτε καν ήταν γνωστό ότι υπήρχαν μέχρι πριν. Το άγχος και ο πανικός σε μια τέτοια ηλικία γεννιέται από τη μυρωδιά του καπνού και γίνεται δυνατή ανάμνηση μέχρι την ενηλικίωση. Για να βοηθήσουμε κάθε παιδί που βρίσκεται σε πανικό από μια φυσική καταστροφή, πρέπει να μην δείχνουμε όσο γίνεται, μπροστά τους τα αρνητικά συναισθήματα που μας κυριεύουν. Εάν τα εκδηλώνουμε έντονα ενώπιον τους, τότε γίνονται ο καθρέφτης της δικής μας ανησυχίας. Η φράση που είναι καλό να τους επαναλαμβάνουμε είναι πως «όλοι είμαστε ασφαλείς».

Πρέπει να ζητάμε από τα ίδια να περιγράψουν αναλυτικά τα συναισθήματά τους όσο δύσκολο κι αν είναι αυτό γιατί εξωτερικεύοντάς τα, μπορεί μελλοντικά να αποτινάξουν πιο εύκολα τα βάρη από τις εικόνες που έχουν δει να εκτυλίσσονται όσο εκείνα βρίσκονται στη σκηνή της τραγωδίας.

Τα παιδιά που είδαν μπροστά στα μάτια τους να καίγονται σπίτια και τον κόσμο να τρέχει για να σωθεί, μεγαλώνοντας ίσως γίνουν εθελοντές, ίσως δεν τολμήσουν ποτέ να πετάξουν το τσιγάρο τους κάτω στο δρόμο ούτε θα σκεφτούν απερίσκεπτα σε ό,τι αφορά τη φύση γιατί θα έχουν ζήσει από πρώτο χέρι στην πιο τρυφερή της ηλικία, την τραγωδία που μπορεί να εξαπλωθεί στο μεγαλείο της από ανθρώπινη αμέλεια ή εσκεμμένη πράξη.

jenny.gr