Σύνδρομο Skeeter: Αλλεργική αντίδραση σε τσίμπημα κουνουπιού – Τι να κάνετε

Εάν είστε αλλεργικοί, θα έχετε μεγαλύτερο σημάδι, επώδυνο και θα διαρκέσει περισσότερο.

Είναι εκείνη η εποχή του χρόνου που πολλοί από εμάς περνάμε περισσότερο χρόνο έξω και βρισκόμαστε πολύ πιο εκτεθειμένοι σε ενοχλητικά τσιμπήματα κουνουπιών που προκαλούν φαγούρα.

Για τους περισσότερους από εμάς (αν αντισταθούμε στην επιθυμία να ξύσουμε τα τσιμπήματα) τα σημάδια ξεθωριάζουν, ο κνησμός υποχωρεί από μόνος του και μένει μόνο μια μικρή ενόχληση. Αλλά μερικοί άνθρωποι εμφανίζουν πιο σοβαρές αλλεργικές αντιδράσεις που μπορεί να είναι πολύ πιο ενοχλητικές και να παραμείνουν για μέρες. Αυτές οι αλλεργικές αντιδράσεις είναι γνωστές ως “σύνδρομο Skeeter”.

Τι είναι το σύνδρομο Skeeter

Το σύνδρομο Skeeter είναι μια σχετικά σπάνια φλεγμονώδης αντίδραση στα τσιμπήματα κουνουπιών, σύμφωνα με την Αμερικανική Ακαδημία Αλλεργίας, Άσθματος & Ανοσολογίας. Τα συμπτώματα μπορεί να εμφανιστούν ώρες μετά από ένα τσίμπημα κουνουπιού και μπορεί να περιλαμβάνουν μια μεγάλη περιοχή πρηξίματος, θερμότητα, ερυθρότητα, κνησμό και πόνο που μιμείται αυτό που θα συνέβαινε με μια λοίμωξη.

Πώς να καταλάβετε εάν σας συμβαίνει το σύνδρομο Skeeter και τι να κάνετε

Κανονικά τσιμπήματα κουνουπιών:

Αυτά μπορεί να προκαλέσουν άμεσο πρήξιμο και ερυθρότητα που κορυφώνεται μετά από περίπου 20 λεπτά, ακολουθούμενα από μικρά εξογκώματα με φαγούρα που έχουν συνήθως διάμετρο μικρότερη από 2 εκατοστά, λέει η δερματολόγος δρ. Catherine Newman.

Σύνδρομο Skeeter:

Το σημάδι είναι μεγαλύτερο και μεγαλύτερης διάρκειας. Τα τσιμπήματα μπορεί να διογκωθούν από 2 έως 10 εκατοστά σε διάμετρο μέσα σε μία ώρα και να εξελιχθούν τις επόμενες μέρες, λέει η δρ. Newman. Τα εξογκώματα μπορεί να είναι κόκκινα, επώδυνα και ζεστά στην αφή, ενώ φυσικά προκαλούν και κνησμό.

“Το σύνδρομο Skeeter είναι το αποτέλεσμα μιας αλλεργικής αντίδρασης στις πρωτεΐνες του σάλιου των κουνουπιών. Δεν υπάρχει απλή εξέταση αίματος για την ανίχνευση αντισωμάτων κουνουπιών στο αίμα, επομένως η αλλεργία στα κουνούπια διαγιγνώσκεται προσδιορίζοντας εάν οι μεγάλες κόκκινες περιοχές ή το πρήξιμο και ο κνησμός εμφανίζονται αφού σας τσιμπήσουν τα κουνούπια”, λέει η δρ. Newman.

Ποιος παθαίνει σύνδρομο Skeeter

Τα άτομα που είναι ιδιαίτερα επιρρεπή στο σύνδρομο Skeeter περιλαμβάνουν βρέφη και μικρά παιδιά που έχουν τσιμπηθεί και ευαισθητοποιηθεί στο σάλιο των κουνουπιών, αλλά δεν έχουν αναπτύξει ακόμη φυσική ανοσία, καθώς και άτομα που είναι νεοφερμένα σε μια περιοχή, όπου υπάρχουν κουνούπια τα οποία δεν έχουν “συναντήσει” ποτέ στο παρελθόν.

Ειδικά για τα παιδιά, η φυσική ανοσία μπορεί να πάρει χρόνια για να αναπτυχθεί, επειδή εξαρτάται από το πόσο συχνά εκτίθενται στα κουνούπια, σύμφωνα με μια μελέτη σε νήπια και παιδιά προσχολικής ηλικίας με σύνδρομο Skeeter. Οι γονείς συχνά προσπαθούν να κρατήσουν τα παιδιά με σοβαρές αντιδράσεις μακριά από τα κουνούπια, γεγονός που παρατείνει τον χρόνο που χρειάζονται τα παιδιά για να αναπτύξουν ανοσία.

Τα άτομα με διαταραχές ανοσοανεπάρκειας διατρέχουν επίσης υψηλότερο κίνδυνο, λέει η δρ. Newman.

Πώς φαίνεται αν πρόκειται για σύνδρομο Skeeter ή μόλυνση

Το σύνδρομο Skeeter (αλλεργική αντίδραση σε τσίμπημα κουνουπιού) χαρακτηρίζεται από μεγάλα ερυθρά ερεθίσματα. Με ή χωρίς το σύνδρομο, το ξύσιμο ενός τσιμπήματος κουνουπιού μέχρι να αιμορραγήσει μπορεί να οδηγήσει σε βακτηριακές λοιμώξεις.

Το σύνδρομο Skeeter συνήθως μπερδεύεται με έναν τύπο δερματικής λοίμωξης που είναι γνωστή ως κυτταρίτιδα, λέει η δρ. Kara Wada, αλλεργιολόγος και ανοσολόγος στο Ιατρικό Κέντρο Wexner του πανεπιστημίου του Οχάιο.

Η κυτταρίτιδα μπορεί να αναπτυχθεί όταν τα βακτήρια στο σώμα σας περάσουν μέσα από το τρυπημένο δέρμα όπου το δάγκωμα έχει γρατσουνιστεί τόσο που το δέρμα έχει σκάσει. Τα προειδοποιητικά σημάδια της κυτταρίτιδας περιλαμβάνουν ερυθρότητα που εξαπλώνεται γύρω από το δάγκωμα, πύον ή έκκριση υγρού από το τραύμα, δέρμα που είναι ζεστό στην αφή και ρίγη ή πυρετό. Η εξέταση δειγμάτων αίματος και δέρματος μπορεί να βοηθήσει στην επιβεβαίωση μιας λοίμωξης από κυτταρίτιδα και στον εντοπισμό του τύπου των βακτηρίων που υπάρχουν.

Τα αντιβιοτικά μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη θεραπεία της κυτταρίτιδας, αλλά δεν θα βοηθήσουν με το σύνδρομο Skeeter, λέει η δρ. Wada:

“Το σύνδρομο αυτό συνήθως διαγιγνώσκεται με την λήψη ενός προσεκτικού ιστορικού και φυσικής εξέτασης. Σε γνωστά περιστατικά, οι ασθενείς συνήθως διαγνώστηκαν μετά από σοβαρά επεισόδια”.

Σύνδρομο Skeeter: Αντιμετώπιση

«Τα από του στόματος αντισταμινικά μακράς δράσης (π.χ. σετιριζίνη, λεβοσετιριζίνη, φεξοφεναδίνη) μπορούν να βοηθήσουν στην ανακούφιση σοβαρών αλλεργικών αντιδράσεων στα τσιμπήματα κουνουπιών», λέει ο δρ. Purvi Parikh, ειδικός σε λοιμώδεις νόσους, αλλεργίες και ανοσολογία στο NYU Langone Health στη Νέα Υόρκη.

Η τοποθέτηση πάγου και τοπικών στεροειδών στην πληγείσα περιοχή μπορεί επίσης να βοηθήσει, λέει ο ίδιος. Μερικές φορές τα συμπτώματα είναι τόσο σοβαρά που οι ασθενείς χρειάζονται συνταγή για πρεδνιζόνη, ή άλλα από του στόματος στεροειδή.

“Θα πρέπει να δείτε τον γιατρό σας, εάν δεν βελτιώνεστε με απλές θεραπείες χωρίς ιατρική συνταγή, ή εάν χειροτερεύετε”, συμβουλεύει ο δρ. Parikh.

ΠΗΓΗ – www.iatropedia.gr