Όταν η μοναξιά από επιλογή, είναι ελευθερία

strong>Δεν θα μπορούσα να σκεφτώ τίποτα πιο χαλαρωτικό, από ένα ζεστό δειλινό, σε ένα άδειο, ήσυχο σπίτι, να περπατώ ξυπόλυτη με τις πιτζάμες μου, κρατώντας στο ένα μου χέρι ένα καλό βιβλίο και στο άλλο ένα ποτήρι καλό, λευκό κρασί.

Λίγες πολύτιμες στιγμές απόλυτης ησυχίας και χαλάρωσης, επαναφορτίζοντας τις μπαταρίες μου μόνη μου, εγώ και ο εαυτός μου. Χωρίς τηλέφωνα, χωρίς κόσμο, χωρίς εξωτερικές παρεμβολές που μπορούν να μου αποσπάσουν την προσοχή από τον λιγοστό χρόνο που έχω να περάσω με την πάρτη μου.

Απαλή μουσική και ένα καθαρό μπαλκόνι με θέα κάπου από ψηλά, μπορούν να συμπληρώσουν απόλυτα το πάζλ της ειδυλλιακής αυτής εικόνας που ζωγράφισαν οι πτυχές του μυαλού μου παραπάνω.

Να χαθώ μέσα στα αρώματα του κρασιού και να ταυτιστώ με την ηρωίδα του εκάστοτε βιβλίου μου, ζώντας για λίγο εκτός του φάσματος της δικής μου πραγματικότητας. Να κρατήσω λίγες στιγμές ησυχίας και χαλάρωσης, ως ευκαιρία ενδοσκόπησης. Να ζυγίσω την ζωή και τις πράξεις μου, τα θέλω και τους στόχους μου από εδώ και πέρα. Να αξιοποιήσω αυτόν τον χρόνο για να φτιάξω τα κουτάκια της ζωής μου με απόλυτη οργάνωση και συγκέντρωση.

Αυτή είναι για εμένα η ιδανική έννοια της μοναξιάς. Εδώ και λίγα χρόνια πιστεύω ακλόνητα το ρητό πως η μοναξιά σου, εάν και μόνο εάν είναι επιλογή σου, τότε είναι και ελευθερία. Ελευθερία και αφορμή να τα βρεις με τον εαυτό σου και να βάλεις την ζωή σου σε μια τάξη.

Στο σημείο αυτό να τονίσω πως όλα τα παραπάνω δεν με κάνουν σε καμία περίπτωση να μην αγαπώ τους ανθρώπους και την συντροφικότητα. Λατρεύω τους δικούς μου ανθρώπους, τους βάζω πρώτα και πάνω από όλα.

Η οικογένεια και η φίλοι μου είναι το καταφύγιο μου, οι συμβουλάτορες και οι καθοδηγητές της ζωής μου. Μπορεί να μην το δείχνω αρκετά συχνά μέσα στα πλαίσια της έμφυτης τάσης μου για ανεξαρτησία, όμως δεν υπάρχει τίποτα σημαντικότερο για εμένα από αυτούς.

Είναι θα έλεγα μαγικό, το πώς με ένα μόνο χαμόγελο της μητέρας μου, μπορεί να φωτίσει όλο το δωμάτιο σαν να είναι η πιο ηλιόλουστη μέρα. Με τα πειράγματα του πατέρα μου μπορεί να μου φτιάξει η διάθεση, οτιδήποτε και αν έχω να με ρίχνει.

Με τον θαυμασμό που μου προκαλεί ο αδερφός μου μπορώ να γεμίζω ώρες να τον ακούω να μιλά και να μαθαίνω από εκείνον. Το κυριακάτικο οικογενειακό τραπέζι είναι η αγαπημένη μου συνήθεια. Όλο αυτό το γέμισμα που μου προκαλεί η οικογένειά μου όμως δεν αφαιρεί από τον χαρακτήρα μου την αγάπη για την μοναξιά μου. Το γέμισμα στις μπαταρίες μου που γίνεται μόνο όταν θα έχω ελεύθερο, δικό μου ποιοτικό χρόνο με τον εαυτό μου.

Είναι μεγάλη η γοητεία της μοναξιάς και ακόμα μεγαλύτερα τα όσα έχει να μου διδάξει. Σε μια εποχή που οι άνθρωποι μιλούν χωρίς να έχουν κάτι να πουν και κυριαρχεί η ψευτιά και η αχαριστία, οι στιγμές που περνάει κανείς μόνος του μπορούν να λειτουργήσουν ως ένα φιλτράρισμα πράξεων, λέξεων και επιθυμιών.

Ως ένα ξεκαθάρισμα του κόσμου και των όσων εκλαμβάνει καθημερινά.

Γι' αυτό θα συνεχίσω να υποστηρίζω ακράδαντα την γνώμη μου. Όσο και αν λατρεύεις και εσύ τους ανθρώπους σου, όσο και αν δεν τους αλλάζεις με τίποτα και κανέναν στον κόσμο, αγκάλιασε την μοναχικότητα που έχεις κατά βάθος ανάγκη, χωρίς ενοχές.

Περπάτα χωρίς παπούτσια στην ασφάλεια του σπιτιού σου, απόλαυσε ένα καλό κρασί χωρίς παρέα, βάλε σε τάξη τις σκέψεις σου, ταξίδεψε στις σελίδες του αγαπημένου σου βιβλίου.

Βάλε τέρμα την μουσική και εκτονώσου στον χορό, ή απόλαυσε χαμηλά την απαλή μουσική που προτιμάς.

Άσε τουλάχιστον μια μέρα την εβδομάδα ελεύθερη για εσένα και κάνε οτιδήποτε σου αρέσει χωρίς ενοχές. Το έχεις πραγματικά ανάγκη.

ΠΗΓΗ: www.newsitamea.gr