Λέμφωμα: Τα προειδοποιητικά Συμπτώματα και αίτια της ύπουλης μορφής καρκίνου

Το λέμφωμα είναι ο πέμπτος πιο συχνός καρκίνος στην Ευρώπη, ενώ τις τελευταίες δεκαετίες εμφανίζει συνεχή αύξηση.

Το Λέμφωμα του Hodgkin, επίσης γνωστό ως το λέμφωμα Hodgkin και προηγουμένως γνωστό ως νόσος του Hodgkin, είναι ένα είδος λεμφώματος, δηλαδή είναι καρκίνος που προέρχεται από λεμφοκύτταρα.

Πήρε το όνομα του Thomas Hodgkin, που πρώτος περιέγραψε ανωμαλίες στο λεμφικό σύστημα το 1832.

Το λέμφωμα του Hodgkin χαρακτηρίζεται από την ομαλή εξάπλωση της νόσου από μία ομάδα λεμφαδένων στην άλλη και από την ανάπτυξη συστηματικών συμπτωμάτων με προχωρημένη νόσο. Όταν τα κύτταρα Hodgkins εξετάζονται μικροσκοπικά, πολυπύρηνα κύτταρα Reed-Sternberg (RS κύτταρα) αποτελούν το χαρακτηριστικό ιστοπαθολογικό εύρημα.

Δείτε αναλυτικά τι είναι το λέμφωμα

Το λέμφωμα είναι ένας καρκίνος που ξεκινά από τα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος, τα λεμφοκύτταρα.

Τα λεμφοκύτταρα βρίσκονται στους λεμφαδένες, στον σπλήνα, στο θύμο αδένα, στο μυελό των οστών και σε άλλα σημεία του σώματος. Τα κύτταρα του ασθενούς με λέμφωμα αλλάζουν συμπεριφορά και αναπαράγονται ανεξέλεγκτα.

Τα λεμφώματα είναι μεγάλη ετερογενής ομάδα κακοήθων νεοπλασιών του λεμφικού συστήματος. Υπάρχουν δύο βασικοί τύποι λεμφωμάτων:

• Λέμφωμα Hodgkin
• Λέμφωμα Non- Hodgkin

Τα λεμφώματα Hodgkin είναι πιο συχνά σε νεαρούς ασθενείς 15-35 ετών και σε άτομα άνω των 50 ετών. Είναι συχνότερα σε άνδρες. Η πρόγνωση και διάρκεια ζωής ενός ασθενή με λέμφωμα Hodgkin είναι πολύ υψηλή λόγω των νέων θεραπειών που εφαρμόζονται. Θεωρείται ιάσιμη μορφή στα αρχικά στάδια.

Τα λεμφώματα non- Hodgkin απαντώνται συχνότερα σε σχέση με τα λεμφώματα Hodgkin. Διακρίνονται σε χαμηλής, ενδιάμεσης και υψηλής κακοήθειας. Πλήττουν συχνότερα τους άνδρες και ο κίνδυνος νόσησης αυξάνει όσο αυξάνει η ηλικία του ατόμου.

Δύο παραδείγματα μη-Hodgkin λεμφωμάτων είναι το λέμφωμα πνεύμονα (BALT), το οποίο σχετίζεται με τον αναπνευστικό βλεννογόνο και έχει καλή πρόγνωση και το λέμφωμα στομάχου (MALT) που προέρχεται από το βλεννογόνο του στομάχου και σχετίζεται με το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού. Και εδώ η πρόγνωση είναι πολύ καλή.

Ο κάθε τύπος λεμφώματος επηρεάζει άλλα λεμφοκύτταρα, αναπτύσσεται διαφορετικά και ανταποκρίνεται διαφορετικά στην εκάστοτε θεραπεία.

Τα λεμφώματα αντιμετωπίζονται αποτελεσματικά σε πολύ μεγάλο βαθμό. Κάθε τύπος και στάδιο λεμφώματος αντιμετωπίζεται με διαφορετικό τρόπο και η θεραπεία είναι εξατομικευμένη.

Το λέμφωμα είναι διαφορετικό από τη λευχαιμία, καθώς επηρεάζει διαφορετικό είδος κυττάρων. Επίσης, το λέμφωμα διαφέρει από το λεμφοίδημα, το οποίο αποτελεί συγκέντρωση υγρού που σχηματίζεται στους ιστούς του σώματος όπου υπάρχει καταστροφή ή απόφραξη στο λεμφικό σύστημα.

Συμπτώματα και αίτια λεμφώματος

Τα αίτια του λεμφώματος δεν είναι σαφώς καθορισμένα. Έχει κυρίως ιδιοσυστασιακά χαρακτηριστικά. Υπάρχει, όμως, και συσχέτιση με προηγούμενη λοίμωξη από τον ιό Epstein- Barr (EBV).

Αυξημένο κίνδυνο να νοσήσουν παρουσιάζουν οι ανοσοκατεσταλμένοι ασθενείς (πάσχοντες από HIV, μεταμοσχευμένοι, ανοσοανεπαρκείς), οι πάσχοντες από ρευματοειδή αρθρίτιδα, συστηματικό ερυθηματώδη λύκο, κοιλιοκάκη, όσοι έχουν συγγενείς πρώτου βαθμού με λέμφωμα, όσοι εκτίθενται σε χημικά, όσοι έχουν ιστορικό της πάθησης ή ιστορικό ακτινοθεραπείας.

Σε πολλές περιπτώσεις δεν υπάρχουν συμπτώματα. Όταν υπάρχουν περιλαμβάνουν:

Ανώδυνη διόγκωση λεμφαδένα (τράχηλος, μασχάλες, βουβωνική περιοχή)

• Πυρετό
• Νυχτερινή εφίδρωση
• Ανεξήγητη απώλεια βάρους
• Δύσπνοια
• Συνεχή κόπωση
• Σπανιότερα φαγούρα

Τα παραπάνω συμπτώματα δεν αποτελούν απαραιτήτως ένδειξη της συγκεκριμένης νόσου. Μπορεί να είναι συμπτώματα και άλλων ασθενειών που δεν σχετίζονται με το λέμφωμα. Γι' αυτό, τη διάγνωση μπορεί να κάνει μόνο ο ειδικός.

Διάγνωση λεμφώματος

Για να τεθεί η διάγνωση θα πρέπει να γίνει κλινική εξέταση από γιατρό. Ο γιατρός θα ελέγξει με ψηλάφηση τους λεμφαδένες λαιμού, των μασχαλιαίων και βουβωνικών περιοχών και μεταξύ άλλων θα σε ρωτήσει αν υπάρχει οικογενειακό ιστορικό λεμφώματος, τι φάρμακα λαμβάνεις, τι θεραπείες έχεις ακολουθήσει στο παρελθόν και πώς είναι η όρεξή σου.

Απαιτείται ιστολογική εξέταση και βιοψία του λεμφαδένα. Για να γίνει σταδιοποίηση πρέπει επίσης να πραγματοποιηθούν αιματολογικές εξετάσεις, εξετάσεις μυελού των οστών (μυελόγραμμα και οστεομυελική βιοψία) και αξονική τομογραφία (θώρακος, τραχήλου και κοιλιάς).

Σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να χρειαστεί επιπλέον ανοσοφαινότυπος και καρυοτυπικός έλεγχος.

Η Γριμπαμπή Δέσποινα – Αιματολόγος λέει: “Υπάρχουν πολύ μεγάλες θεραπευτικές παρεμβάσεις και λεμφώματα που θεωρούνταν ανίατα, τώρα πια θεραπεύονται!”

ΠΗΓΗ: www.doctoranytime.gr