Εγκρίθηκε η μπεβασιζουμάμπη στη θεραπεία του υποτροπιάζοντα καρκίνου ωοθηκών

Την έγκριση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής έλαβε η χρήση της μπεβασιζουμάμπης σε συνδυασμό με πακλιταξέλη, τοποτεκάνη ή πεγκυλιωμένη λιποσωμική δοξορουβικίνη, σε γυναίκες με υποτροπιάζοντα καρκίνο των ωοθηκών, ανθεκτικό στη θεραπεία που είναι βασισμένη στην πλατίνα. Ημπεβασιζουμάμπη είναι η πρώτη βιολογική θεραπεία που έχει εγκριθεί από την ΕΕ για την αντιμετώπιση του καρκίνου των ωοθηκών.Η μπεβασιζουμάμπη έχει σχεδιαστεί ώστε να στοχεύει ειδικά τον αγγειακός ενδοθηλιακό αυξητικό παράγοντα (VEGF). Έχει την ιδιότητα να δεσμεύεται ειδικά και να αναστέλλει τις βιολογικές επιδράσεις του VEGF, βασικού ρυθμιστή της αγγειογένεσης των όγκων (μιας θεμελιώδους διαδικασίας προκειμένου ένας όγκος να κάνει μεταστάσεις σε άλλα μέρη του σώματος). Η αναστολή του σχηματισμού αυτών των νέων αιμοφόρων αγγείων στερεί από τον όγκο το απαραίτητο οξυγόνο και τα θρεπτικά συστατικά που χρειάζεται για να αναπτυχθεί και να εξαπλωθεί.

Οι συχνότερα παρατηρηθείσες ανεπιθύμητες αντιδράσεις στις κλινικές μελέτες με ασθενείς που έλαβαν μπεβασιζουμάμπη ήταν υπέρταση κόπωση ή εξασθένηση, διάρροια και κοιλιακό άλγος, ενώ οι σοβαρότερες ήταν γαστρεντερικές διατρήσεις, αιμορραγία και αρτηριακή θρομβοεμβολή.

Η μπεβασιζουμάμπη έχει ήδη εγκριθεί στην Ευρώπη σε συνδυασμό με την κλασική χημειοθεραπεία ως θεραπεία πρώτης γραμμής για γυναίκες με νεοδιαγνωσθέντα προχωρημένο καρκίνο των ωοθηκών και ως θεραπεία για τον υποτροπιάζοντα πλατινο-ευαίσθητο καρκίνο των ωοθηκών, καθώς και για την αντιμετώπιση τεσσάρων άλλων μορφών καρκίνου καρκίνος του παχέος εντέρου, του μαστού, του πνεύμονα και του νεφρού). Πρόκειται για μία από τις λίγες βιολογικές θεραπείες που ενδείκνυται για τη θεραπεία πολλών μορφών καρκίνου.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έδωσε το «πράσινο φως» αξιολογώντας τα αποτελέσματα της μελέτης φάσης ΙΙΙ AURELIA, στην οποία έλαβαν μέρος 361 γυναίκες με υποτροπιάζοντα – ανθεκτικό στη χημειοθεραπεία με πλατίνα – καρκίνο των ωοθηκών. Τα αποτελέσματα της μελέτης έδειξαν ότι η προσθήκη της μπεβασιζουμάμπης στη χημειοθεραπεία είχε ουσιαστικό και στατιστικά σημαντικό όφελος, αφού σχεδόν διπλασίασε τη διάμεση επιβίωση χωρίς εξέλιξη της νόσου από 3,4 σε 6,7 μήνες.

Σημειώνεται ότι ο καρκίνος των ωοθηκών έχει την υψηλότερη θνησιμότητα από το σύνολο των γυναικολογικών καρκίνων. Στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης διαγιγνώσκονται σε ετήσια βάση 44.000 γυναίκες. Περίπου 7 στις 10 γυναίκες διαγιγνώσκονται με προχωρημένο καρκίνο των ωοθηκών. Η μία στις τέσσερις που υποτροπιάζει μετά την αρχική θεραπεία (περισσότερες από 10.000 γυναίκες στην ΕΕ ετησίως), θα εμφανίσει καρκίνο των ωοθηκών ανθεκτικό στη χημειοθεραπεία με πλατίνα, ο οποίος είναι και ο πιο δύσκολος στην αντιμετώπιση τύπος καρκίνου.

Η έγκριση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής επιτρέπει τη χρήση της μπεβασιζουμάμπης σε συνδυασμό με πακλιταξέλη, τοποτεκάνη ή πεγκυλιωμένη λιποσωμική δοξορουβικίνη σε γυναίκες με υποτροπιάζοντα επιθηλιακό καρκίνο των ωοθηκών, των σαλπίγγων ή πρωτοπαθή καρκίνο του περιτοναίου, που είναι ανθεκτικός στη χημειοθεραπεία με πλατίνα, οι οποίες έχουν λάβει μέχρι δύο προηγούμενα σχήματα χημειοθεραπείας και δεν έχουν ακολουθήσει θεραπεία με μπεβασιζουμάμπη, άλλους αναστολείς του VEGF ή παράγοντες με στόχο τον VEGF-υποδοχέα.

Ο καρκίνος των ωοθηκών είναι κατά σειρά ο έβδομος καρκίνος που διαγιγνώσκεται συχνότερα στις γυναίκες σε όλο τον κόσμο. Εκτιμάται ότι παγκοσμίως διαγιγνώσκονται 230.000 περιστατικά το χρόνο και καταγράφονται 150.000 θάνατοι από τη νόσο. Τα κυριότερα συμπτώματα είναι: επίμονη διάταση κοιλίας (φούσκωμα), κοιλιακό άλγος, ακανόνιστη περίοδος, απώλεια όρεξης, κόπωση, μεταβολή στην κινητικότητα του εντέρου ή αφύσικη κολπική αιμορραγία.

Η χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεση του μεγαλύτερου τμήματος του όγκου αποτελεί την καθιερωμένη θεραπεία. Δυστυχώς όμως οι γυναίκες στην πλειοψηφία τους διαγιγνώσκονται σε προχωρημένο στάδιο – όταν ο καρκίνος έχει μεγαλώσει ή επεκταθεί – και χρήζουν περαιτέρω θεραπείας. Ο καρκίνος των ωοθηκών μπορεί να σχετίζεται με τις υψηλές συγκεντρώσεις του αγγειακού ενδοθηλιακού αυξητικού παράγοντα (VEGF), πρωτεΐνη που σχετίζεται με την ανάπτυξη και επέκταση του όγκου.