Μυστηριώδες σύνδρομο προκαλεί αφόρητους πόνους και πρήξιμο στα άκρα
Ένα μυστηριώδες σύνδρομο που προκαλεί αφόρητους πόνους στους ασθενείς προβληματίζει τους γιατρούς και τους ερευνητές, οι οποίοι δεν έχουν βρει ακόμα την αιτία του.
Η διαταραχή αυτή ονομάζεται σύνθετο περιφερειακό σύνδρομο πόνου (complex regional pain syndrome – CRPS) και είναι μία ασυνήθιστη μορφή χρόνιου πόνου, σύμφωνα με ειδικούς από την Κλινική Μάγιο, στο Ρότσεστερ της Μινεσότα.
Το σύνδρομο χαρακτηρίζεται από την αιφνίδια εμφάνιση έντονου πόνου, συνήθως στο ένα χέρι ή πόδι, με αίσθημα καύσου (κάψιμο), οίδημα (πρήξιμο), κοκκίνισμα και υπερευαισθησία στην αφή και στο κρύο.
Άλλα συμπτώματα είναι οι αλλαγές στο χρώμα και στη θερμοκρασία του δέρματος (το πονεμένο άκρο άλλοτε ιδρώνει και άλλοτε είναι παγωμένο), καθώς και στην υφή του (μπορεί να γίνει λεπτό ή να λάμπει στην περιοχή του πόνου).
Μερικές φορές εκδηλώνεται έπειτα από έναν τραυματισμό, εγχείρηση, εγκεφαλικό ή έμφραγμα, αλλά ο πόνος που προκαλεί είναι δυσανάλογος σε σύγκριση με τη σοβαρότητα του αρχικού προβλήματος, ενώ συχνά εκδηλώνεται δίχως να υπάρχει ανάλογο ιστορικό.
«Μπορεί κάποιος να πάθει ένα διάστρεμμα ή απλώς να στραβοπατήσει όπως περπατάει στο δρόμο και σύντομα να νιώθει αφόρητους πόνους, που δεν ανταποκρίνονται στις θεραπεία», δήλωσε στο αμερικανικό δίκτυο CBS ο δρ Σουντχίρ Ντιουάν, ειδικός σε θέματα διαχείρισης πόνου από τη Νέα Υόρκη.
Σύμφωνα με τους ειδικούς της Κλινικής Μάγιο, η ακριβής αιτία του συνδρόμου παραμένει άγνωστη, αλλά σαφώς εμπεριέχει διαταραχή του νευρικού συστήματος, αφού τα νεύρα στέλνουν μονίμως μηνύματα πόνου στον εγκέφαλο και ο ασθενής δεν μπορεί να ησυχάσει στιγμή.
Ο πόνος έχει την τάση να επιδεινώνεται με το πέρασμα του χρόνου και μπορεί να εξαπλωθεί σε άλλα τμήματα του σώματος, ενώ η έντασή του είναι τέτοια ώστε στην Κλίμακα Πόνου McGill (είναι μία κλίμακα μέτρησης του πόνου) λαμβάνει από τους ασθενείς βαθμολογία 42 στα 50 – υψηλότερη από τον πόνο του τοκετού και τον ακρωτηριασμό.
Το σύνδρομο μπορεί να το εκδηλώσουν άτομα κάθε ηλικίας (έχει διαγνωστεί ακόμα και σε παιδιά ηλικίας μόλις 2 ετών, κατά τον δρα Ντιουάν), ενώ οι γυναίκες ασθενείς είναι τετραπλάσιες από τους άντρες.
Για την αντιμετώπισή του δοκιμάζονται διάφορες θεραπείες, με ποικίλα επίπεδα επιτυχίας, όπως φαρμακευτικές θεραπείες από το στόμα, ενδομυϊκές εγχύσεις αλλαντοτοξίνης (μπότοξ), διεγέρτες στη σπονδυλική στήλη και διάφορες μορφές ψυχοθεραπείας και ύπνωσης.
Οι ειδικοί πάντως τονίζουν ότι η πιο αποτελεσματική μέθοδος είναι να αρχίσει η θεραπεία νωρίς – μέσα στους τρεις πρώτους μήνες από την εμφάνιση των συμπτωμάτων.
ygeia.tanea.gr
