Όλα όσα σε ενοχλούν στη συγκατοίκηση με το αγόρι σου
Όλα όσα σε ενοχλούν στη συγκατοίκηση με το αγόρι σου
Η συζήτηση ανάμεσα σε γυναίκες – παντρεμένες, που συγκατοικούν ή που έχουν απλά ζει μια συγκατοίκηση με άντρα- δεν κρύβει καμία έκπληξη. Με μικρές αποκλίσεις, όλες έχουν να σου περιγράψουν το ίδιο πράγμα: παντελόνια πεταμένα δεξιά κι αριστερά, πιάτα που… παίρνουν σειρά για να πλυθούν, παπούτσια που βρήκαν θέση στη… βιβλιοθήκη, νερά στο μπάνιο που δεν προήλθαν από διαρροή.
Στην αρχή, ενθουσιάζεσαι γιατί ξέρεις ότι είναι πολλές εκεί… έξω. Ταυτίζεσαι, το διασκεδάζεις όταν το συζητάς, κάτι ανάμεσα σε καημό και γέλιο. Μετά απορείς, «Μα, πόσο πιθανό είναι όλοι οι άντρες να έχουν τις ίδιες “κακές” συνήθειες και γιατί αυτές οι συγκεκριμένες είναι που μας εκνευρίζουν;». Θέμα… προγραμματισμού της φύσης; Συνωμοσίας του σύμπαντος; Ή απλά έτσι είναι επειδή εμείς δεν θέλουμε να είναι έτσι;
Απάντηση σίγουρη δεν έχω, ξέρω όμως να σου πω- μετά από εκτενή συζήτηση- ότι στη συγκατοίκηση με έναν άντρα μας εκνευρίζουν τα εξής.
Τα κακοπλυμένα πιάτα: Άντε και τον κατάφερες να πλύνει τα πιάτα. Άντε και τον κατάφερες να το κάνει σήμερα κι όχι μετά από πέντε μέρες. Πας να πάρεις μετά το ποτηράκι σου για να πεις νερό και συνειδητοποιείς ότι η λίγδα από το τηγάνι απλά… έκανε παραπέρα και τα σημάδια στο πιάτο σου από τη σάλτσα σε καλούν σε… second round!
Τα παπούτσια κάτω από το τραπεζάκι του σαλονιού: Αν υπήρχε τηλεχειριστήριο για να ανοίγει αυτόματα η πόρτα της παπουτσοθήκης, μπορεί να είχε επιτυχία η προσπάθεια σου να του μάθεις ότι «δεν αφήνουμε τα παπούτσια μας εκεί που τα βγάζουμε».
Τα νερά στο μπάνιο μετά το ντουζ: Η κουρτίνα του μπάνιου είναι «κάτι που ενοχλεί» και η σφουγγαρίστρα βρίσκεται «πολύ μακριά» (συχνά στο μπαλκόνι) για να τη χρησιμοποιήσουμε. Και τελικά έρχεται και το ερώτημα «μα, ποια νερά; Εγώ ένα ντουζάκι έκανα».
Οι τρίχες στον νιπτήρα: Ξυρίστηκε, κούρεψε το μούσι, έκοψε τις τριχούλες στη μύτη. Όπως και να έχει, τις άφησε εκεί για να έχουμε να της θυμόμαστε…
Το χαρτί τουαλέτας τελείωσε αλλά δεν το άλλαξε: Γιατί στην τελική εσύ που θα πας μετά, τι το χρειάζεσαι; Και επίσης, αφού έκανε τον κόπο να το βγάλει από το ντουλάπι γιατί να πρέπει να ξανακάνει κόπο για να το τοποθετήσει στη θέση που μπαίνει το χαρτί τουαλέτας; Πολύς χρόνος για χάσιμο.
Πεταμένα ρούχα παντού: Καναπέδες, τραπέζια, καρέκλες, κρεβάτι, πολυθρόνες, πάτωμα, όλα υπάρχουν για να εξυπηρετούν ένα σκοπό: την ευκολία του να τα αφήνει εκεί που νομίζει ότι μπορεί να τα βρει πιο εύκολα.
Δεν ξαναγεμίζουν το νερό/ Αφήνουν άδεια μπουκάλια στο ψυγείο: Γιατί κι η μια γουλιά που έμεινε στο μπουκάλι έχει ψυχή και κάποιος πρέπει να πάρει τη δύσκολη απόφαση να ανοίξει τον κάδο με τα σκουπίδια.
Η μούχλα στο ποτηράκι με τις οδοντόβουρτσες, που δεν βλέπει ποτέ: Είναι αυτό το «πραγματάκι», πράσινο συνήθως, που μένει κάτω- κάτω, αλλά ακριβώς επειδή είναι εκεί κάτω, στη συνείδησή του είναι πολύ μακριά από την κορυφή της οδοντόβουρτσας κι άρα δεν μεταφέρονται τα μικρόβια.
Ξεχνάνε να κατεβάσουν τα σκουπίδια: Βγάζεις τη σακούλα, τη δένεις καλά- καλά και την αφήνεις στο πιο ευδιάκριτο σημείο του σπιτιού, δίπλα στην πόρτα. Αφήνεις και ιδιόχειρο σημείωμα: «Μην ξεχάσεις να πετάξεις τα σκουπίδια». Κι όμως είναι ακόμα εκεί, όταν εκείνος έχει φύγει.
Δεν ποτίζουν ποτέ τα λουλούδια: Ας ξεκινήσουμε από το ότι δεν κατάλαβαν ποτέ γιατί «αυτά» πρέπει να υπάρχουν στο μπαλκόνι …
Δεν κάνουν ποτέ αυτό που υπόσχονται όταν πρέπει: Θα πλύνω το ταψί, «τώρα, τώρα» . Θα κατεβάσω τα σκουπίδια, «τώρα, τώρα» . Θα απλώσω τα ρούχα, «τώρα, τώρα». Το «τώρα, τώρα» έγινε «σε λίγο», το «σε λίγο» «αύριο» και μετά πέρασε μία εβδομάδα και δεν θυμάται καν τι σου έχει υποσχεθεί.
Δεν βρίσκουν ποτέ τις κάλτσες τους (τα ρούχα τους, γενικά): Όχι, πες μου, πόσες και πόσες φορές δεν άνοιξες το ίδιο ντουλάπι ή συρτάρι στο οποίο ισχυριζόταν ότι δεν βρίσκει τα πράγματα του, και αυτά ήταν εκεί; Μετά την επιλεκτική μνήμη, και η επιλεκτική όραση.
