Οι ασθενείς με υποθυρεοειδισμό συχνά νιώθουν εξάντληση ακόμα και όταν οι εξετάσεις τους είναι μέσα στα φυσιολογικά όρια.
Ο υποθυρεοειδισμός είναι μια διαταραχή κατά την οποία ο θυρεοειδής αδένας του ασθενή υπολειτουργεί, με αποτέλεσμα να αδυνατεί να παράξει τα απαραίτητα επίπεδα ορμονών.
Σημειώνουμε ότι ο θυρεοειδής είναι ένας ενδοκρινής αδένας σε σχήμα πεταλούδας, που βρίσκεται στη βάση του λαιμού. Εκκρίνει ορμόνες που επηρεάζουν σχεδόν κάθε σύστημα οργάνων του σώματος, συμπεριλαμβανομένης της καρδιάς, των πνευμόνων, του σκελετού, του πεπτικού συστήματος και του κεντρικού νευρικού συστήματος. Ελέγχει, επίσης, τον μεταβολισμό και την ανάπτυξη.
Οι βασικές ορμόνες που εκκρίνει ο θυρεοειδής είναι η θυροξίνη (Τ4) και η τριιωδοθυρονίνη (Τ3). Οι ορμόνες αυτές είναι πολύ σημαντικές για την εύρυθμη λειτουργία όλων των παραπάνω συστημάτων.
Πολλές φορές, ο υποθυρεοειδισμός οφείλεται σε ένα αυτοάνοσο νόσημα, την θυρεοειδίτιδα Χασιμότο, κατά την οποία ο ίδιος ο οργανισμός σταδιακά καταστρέφει τον θυρεοειδή του ιστό, μέσω των λεμφοκυττάρων.
Τα βασικά συμπτώματα της θυρεοειδίτιδας είναι τα παρακάτω:
- Ανεξήγητη κόπωση και νωθρότητα
- Αυξημένη ευαισθησία στο κρύο
- Αυξημένη νύστα, παρόλο που κοιμάστε αρκετά
- Αύξηση του βάρους
- Ξηροδερμία
- Δυσκοιλιότητα
- Μυϊκή αδυναμία
- Πόνοι, ευαισθησία και δυσκαμψία στους μύες
- Πόνος και δυσκαμψία στις αρθρώσεις
- Ασταθής κύκλος περιόδου ή υπερβολική αιμορραγία κατά την έμμηνο ρύση
- Κατάθλιψη
- Προβλήματα με την μνήμη ή την συγκέντρωση
- Πρήξιμο του θυρεοειδή
- Πρήξιμο στο πρόσωπο
- Αδύναμα νύχια
- Τριχόπτωση
- Μεγέθυνση γλώσσας
Είναι σημαντικό να τονίσουμε ότι πολλά από τα παραπάνω συμπτώματα θεωρούνται ως μη ειδικά και μπορούν να αποτελούν την ένδειξη πολλών διαφορετικών παθήσεων. Σε περίπτωση που υποφέρετε από κάποιο από τα παραπάνω συμπτώματα μιλήστε στον γιατρό σας, ο οποίος θα σας καθοδηγήσει σχετικά με τις εξετάσεις που πρέπει να κάνετε.
Γιατί δεν αισθάνεστε καλά ακόμα και όταν οι εξετάσεις σας είναι φυσιολογικές
Η θεραπεία του υποθυρεοειδισμού γίνεται με τη χορήγηση θυροξίνης, δηλαδή της ορμόνης που αδυνατεί να παράξει ο θυρεοειδής. Το φάρμακο χορηγείται με την μορφή χαπιού και η δόση εξαρτάται από διάφορους παράγοντες, όπως είναι το βάρος και η ηλικία.
Ο στόχος είναι οι Τ4 και η Τ3 να βρεθούν σε φυσιολογικά επίπεδα και να παραμείνουν σταθερές. Για αυτό ιδίως τον πρώτο χρόνο μετά την διάγνωση απαιτούνται τακτικές εξετάσεις, μέχρι η δόση να ρυθμιστεί κατάλληλα.
Το πρόβλημα είναι ότι πολλές φορές, ασθενείς που λαμβάνουν θεραπεία με θυροξίνη και βλέπουν τις εξετάσεις αίματος να βρίσκονται εντός των φυσιολογικών ορίων, συνεχίζουν να υποφέρουν από ορισμένα συμπτώματα.
Το κυριότερο από τα συμπτώματα αυτά είναι η αυξημένη κόπωση/εξάντληση, ωστόσο σε ορισμένες περιπτώσεις παρατηρείται ένας συνδυασμός των συμπτωμάτων που αναφέραμε στην προηγούμενη ενότητα του παρόντος δημοσιεύματος.
Κάτι τέτοιο, θα μπορούσε να συμβαίνει για πολλούς λόγους, με τους κυριότερους να είναι οι παρακάτω:
- Έλλειψη βιταμινών και μικροθρεπτικών συστατικών: Έχει παρατηρηθεί ότι οι ασθενείς με αυτοάνοσα νοσήματα όπως είναι η θυρεοειδίτιδα Χασιμότο εμφανίζουν συχνά έλλειψη βιταμίνης D, ω-3 λιπαρών οξέων, μαγνησίου, σεληνίου, προβιοτικών και άλλων θρεπτικών συστατικών. Ιδίως η ανεπάρκεια ή η έλλειψη σε βιταμίνη D είναι πολύ συχνές και μπορούν να προκαλέσουν συμπτώματα εξάντλησης, αδυναμίας και κατάθλιψης.
- Διαταραχή ινσουλίνης: Ο υποθυρεοειδισμός συχνά συνοδεύεται και από διαταραχές μεταβολισμού της ινσουλίνης, καθώς και από συσσώρευση σακχάρου στον οργανισμό σε βάθος χρόνου. Τα δύο αυτά προβλήματα (ο υποθυρεοειδισμός και η αντίσταση στην ινσουλίνη) συχνά «δουλεύουν» μαζί έτσι με αποτέλεσμα να επιδεινώνεται η αυτοανοσία και να επιταχύνεται ο ρυθμός με τον οποίο βλάπτονται τα όργανα. Στην περίπτωση αυτή, λοιπόν, θα πρέπει οι ασθενείς να λάβουν θεραπεία και για τα δύο προβλήματα ταυτόχρονα.
- Άλλα αυτοάνοσα νοσήματα: Πολλές μελέτες αναφέρουν ότι ασθενείς με ένα αυτοάνοσο νόσημα είναι πολύ πιθανότερο να εμφανίσουν και δεύτερο νόσημα, συγκριτικά με τον γενικό πληθυσμό. Υπάρχει, λοιπόν, το ενδεχόμενο τα συμπτώματα που επιμένουν να οφείλονται σε μια δεύτερη πάθηση, για την οποία ο ασθενής δεν λαμβάνει θεραπεία.
- Εμμηνόπαυση: Συχνά οι ασθενείς με θυρεοειδίτιδα είναι γυναίκες, που διανύουν την δεκαετία των 40 – 50. Αυτό σημαίνει ότι πολλές φορές η θυρεοειδίτιδα συμπίπτει με την εμμηνόπαυση, κατά την οποία παρατηρούνται χαμηλότερα επίπεδα οιστρογόνων, τα οποία μπορούν να προκαλέσουν συμπτώματα παρόμοια με εκείνα της θυρεοειδίτιδας.
ΠΗΓΗ: www.healthstat.gr