Τι απέγιναν οι καλοί τρόποι.

Αν υπάρχει κάτι που χαρακτηρίζει δυστυχώς την εποχή μας και που μοιραία περνά και στα παιδιά μας, αυτό είναι η έλλειψη καλών τρόπων.

Και όταν μιλάμε για καλούς τρόπους, δεν αναφερόμαστε μόνο στην τυπική χρήση του «ευχαριστώ» και του «παρακαλώ», αλλά γενικότερα στην ευγένεια και το σεβασμό προς όλους ανεξαιρέτως.

Σκεφτείτε λίγο τι είδους εικόνες και πρότυπα δίνουμε στα παιδιά:

Πόσοι από εμάς βοηθούν μια μαμά που δυσκολεύεται να ανεβάσει ένα καρότσι στις σκάλες;

Πόσοι κρατούν την πόρτα καθώς περνούν και δεν την αφήνουν να «σκάσει» στο πρόσωπο του επόμενου;

Πόσοι δε σπρώχνονται για να επιβιβαστούν στα μέσα μεταφοράς;

Πόσοι δεν κορνάρουν και ουρλιάζουν υστερικά, όταν αλλάζει το φανάρι;

Πόσοι δε χρησιμοποιούν υβριστικά σχόλια στα social media, όταν απλά κάποιος δε συμφωνεί με τη γνώμη τους;

Τα παιδιά που λαμβάνουν καθημερινά τέτοιου είδους μηνύματα, είναι φυσικό και επόμενο να μάθουν να συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο. Εθίζονται στην αγένεια, θεωρούν ότι όλος ο κόσμος περιστρέφεται γύρω τους και έτσι δε σέβονται το δάσκαλο, διακόπτουν αυτόν που μιλάει, δεν υπακούουν σε κανόνες, σπρώχνουν, κοροϊδεύουν τον πιο αδύναμο ή το διαφορετικό, δεν υπολογίζουν τα συναισθήματα του άλλου κλπ.

Όταν μιλάμε για καλούς τρόπους, δεν αρκεί απλά να μάθουμε στο παιδί να τρώει με κλειστό το στόμα ή να χτυπά την πόρτα, πριν μπει κάπου. Το πιο σημαντικό που πρέπει να του μάθουμε είναι ότι όλοι οι άνθρωποι ανεξαρτήτως φύλου, χρώματος, καταγωγής ή οικονομικής κατάστασης δικαιούνται το σεβασμό και την καλοσύνη μας.

ΠΗΓΗ: mother.gr