Oυρική αρθρίτιδα: Παράγοντες κινδύνου, συμπτώματα και θεραπεία.

Η ουρική αρθρίτιδα θεωρείται μια μορφή αρθρίτιδας, δεδομένου ότι οι πάσχοντες βιώνουν κυρίως βασανιστικό πόνο στις αρθρώσεις, συχνότερα τις αρθρώσεις του μεγάλου δακτύλου του ποδιού, αλλά και στο πόδι γενικότερα.

Ο σχηματισμός της ουρικής αρθρίτιδας συνδέεται άμεσα με μια υπεραφθονία του ουρικού οξέος στο αίμα. Καθώς αυξάνονται τα επίπεδα του ουρικού οξέος, σχηματίζονται κρύσταλλοι, που συλλέγονται στη βάση της άρθρωσης του μεγάλου δακτύλου του ποδιού του πάσχοντος. Αυτοί οι κρύσταλλοι είναι εξαιρετικά οδυνηροί, ιδιαίτερα όταν σφηνωθούν βαθιά στην άρθρωση. Σα να μην έφτανε αυτό μια δευτερεύουσα φλεγμονή προσθέτει περισσότερη ευαισθησία, ερυθρότητα και οίδημα.

Τα άτομα με ουρική αρθρίτιδα υποφέρουν συνήθως από σύντομες εξάρσεις που διαρκούν για μερικές ημέρες ή εβδομάδες. Μοιάζει πολύ με αυτό που βιώνουν τα άτομα με πέτρες στα νεφρά και οι πάσχοντες μπορεί να είναι ελεύθεροι από συμπτώματα για πολλά χρόνια μεταξύ αυτών των εξάρσεων.

Οι κρύσταλλοι του ουρικού οξέος είναι επίσης υπεύθυνοι για μια μορφή των λίθων των νεφρών.

Η ουρική αρθρίτιδα μπορεί να γίνει χρόνια με την πάροδο του χρόνου, κάτι που σημαίνει πως ο πάσχων πρέπει να λαμβάνει καθημερινά φαρμακευτική αγωγή, προκειμένου να αποτρέψει την εκδήλωση των συμπτωμάτων και τον μεγάλο, ακραίο πόνο.

Η ουρική αρθρίτιδα μέσα στο πέρασμα των χρόνων θεωρήθηκε μία ασθένεια των πλουσίων, δεδομένου ότι τα τρόφιμα που την προκαλούσαν ήταν αυτά που είχαν στη διάθεσή τους οι πιο πλούσιοι πολίτες. Η έρευνα έχει δείξει από τότε ότι ο κύριος ένοχος για το σχηματισμό της είναι μια οργανική ουσία που ονομάζεται πουρίνη. Τα τρόφιμα με υψηλά επίπεδα πουρινών, όπως τα εντόσθια, τα φασόλια και τα κόκκινα κρέατα, συμβάλλουν στην αύξηση των επιπέδων του ουρικού οξέος στο σώμα.

Κανονικά το σώμα μπορεί να μεταβολίσει το ουρικό οξύ και η περίσσεια αποστέλλεται μέσω του ουροποιητικού συστήματος έξω από αυτό. Για κάποιο λόγο, όμως, οι άνθρωποι που είναι επιρρεπείς σε ουρική αρθρίτιδα δεν μπορούν να επεξεργαστούν τις τροφές που είναι πλούσιες σε πουρίνη, με αποτέλεσμα το σχηματισμό κρυστάλλων και τις εξάρσεις των συμπτωμάτων.

Παράγοντες κινδύνου για την ουρική αρθρίτιδα

Ηλικία

Παρόλο που η ουρική αρθρίτιδα μπορεί να εμφανιστεί σε όλους τους ανθρώπους, κυρίως τους άνδρες από την ηλικία των 20 και των 30, συνήθως έρχεται όλο και πιο συχνά στην ηλικία των 45 και άνω. Ο κίνδυνος εμφάνισης της ουρικής αρθρίτιδας μπορεί επίσης να αυξηθεί με την ηλικία, γιατί τα νεφρά δεν λειτουργούν πια τόσο καλά όσο πριν, κάτι που μπορεί να αυξήσει το επίπεδο του ουρικού οξέος στον οργανισμό. Τέλος, με τη γήρανση οι άνθρωποι παίρνουν περισσότερα φάρμακα και αυτό για κάποιους απ' αυτούς μπορεί επίσης να αυξήσει τον κίνδυνο ουρικής αρθρίτιδας.

Φύλο

Παρόλο που τόσο οι άνδρες όσο και οι γυναίκες μπορεί να πάθουν ουρική αρθρίτιδα, εντούτοις είναι πιο συχνή στους άνδρες. Ο κίνδυνος εμφάνισης της ουρικής αρθρίτιδας ξεκινά επίσης από μικρότερη ηλικία στους άνδρες και διαρκεί καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής τους, κυρίως λόγω του ότι στην αρχή της εφηβείας οι άνδρες έχουν υψηλότερα επίπεδα ουρικού οξέος από τις γυναίκες. Τα οιστρογόνα προστατεύουν τις γυναίκες κατά τη διάρκεια της αναπαραγωγικής ηλικίας από την ουρική αρθρίτιδα, αλλά μετά την εμμηνόπαυση αυξάνεται ο κίνδυνος της ουρικής αρθρίτιδας και γι' αυτές.

Αλλες ιατρικές καταστάσεις

Μια σειρά από παθολογικές καταστάσεις μπορεί να αυξήσουν τον κίνδυνο ουρικής αρθρίτιδας.

Ενα παχύσαρκο άτομο είναι τέσσερις φορές πιο πιθανό να αναπτύξει αρθρίτιδα απ' ό,τι κάποιος με φυσιολογικό βάρος. Ο διαβήτης και η αντίσταση στην ινσουλίνη μπορούν, επίσης, να παίξουν ρόλο στην ανάπτυξη ουρικής αρθρίτιδας, καθώς τα άτομα μπορεί να παρουσιάσουν μειωμένη νεφρική λειτουργία. Ατομα με κακοήθεις όγκους που υποβάλλονται σε θεραπεία μπορούν επίσης να έχουν υψηλά επίπεδα ουρικού οξέος που οδηγούν σε ουρική αρθρίτιδα. Η απώλεια βάρους μπορεί να βοηθήσει στη μείωση του κινδύνου ουρικής αρθρίτιδας, όπως επίσης το να βλέπει ο ασθενής συχνά το γιατρό του για να διατηρήσει τα υπόλοιπα προβλήματα υγείας υπό έλεγχο.

Υπερβολική χρήση αλκοόλ

Ορισμένα είδη αλκοόλ είναι εξίσου υπεύθυνα για την έξαρση των συμπτωμάτων της ουρικής αρθρίτιδας. Μελέτες για παράδειγμα έχουν δείξει πως το κρασί δεν μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο ουρικής αρθρίτιδας, αλλά η μπύρα μπορεί. Αν κάποιος πίνει δύο ποτά την ημέρα, σύμφωνα με τη μελέτη, δεν κινδυνεύει να αποκτήσει ουρική αρθρίτιδα αν τα ποτά είναι κρασί, ενώ αντίθετα αυξάνει τις πιθανότητές του αν τα ποτά είναι μπύρα.

Ορισμένα φάρμακα

Ορισμένα φάρμακα μπορούν να αυξήσουν τις πιθανότητές σας να εμφανίσετε έξαρση των συμπτωμάτων της ουρικής αρθρίτιδας. Για παράδειγμα κάτι τέτοιο μπορεί να προκαλέσουν τα διουρητικά και κάποια αναλγητικά. Σε πολλές περιπτώσεις, ωστόσο, πρόκειται για φάρμακα που είναι ζωτικής σημασίας για κάποιες άλλες καταστάσεις υγείας και δεν είναι δυνατόν να γίνει διακοπή της φαρμακευτικής αγωγής μόνο και μόνο επειδή υπάρχει κίνδυνος ανάπτυξης ουρικής αρθρίτιδας. Αντί γι' αυτό μπορείτε να συζητήσετε με το γιατρό σας και να πάρετε ένα φάρμακο που μειώνει το ουρικό οξύ, παρόλο που στο ξεκίνημά του (και μόνο) ακόμα και ένα τέτοιο φάρμακο ενδέχεται να προκαλέσει έξαρση της ουρικής αρθρίτιδας.

Αντιμετώπιση – Θεραπεία
Η ουρική αρθρίτιδα είναι συνήθως μια κατάσταση που αντιμετωπίζεται με δίαιτα και διατροφικές αλλαγές, καθώς και με μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα. Κατά τη διάρκεια της έξαρσης της συγκεκριμένης κατάστασης ο γιατρός μπορεί να σας κάνει μια ένεση απευθείας στην προσβεβλημένη άρθρωση με ένα φάρμακο που έχει σχεδιαστεί να μειώνει το μέγεθος των κρυστάλλων του ουρικού οξέος. Η χρήση ασπιρίνης για την ανακούφιση του πόνου αποθαρρύνεται έντονα. Ενα άλλο αναλγητικό, όπως το ντεπόν, θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί αλλά δεν θα ανακουφίσει εντελώς από τον πόνο.

Διαιτητικά η θεραπεία για την πρόληψη της πάθησης περιλαμβάνει τον περιορισμό των τροφών που είναι πλούσιες σε πουρίνες και την προσθήκη σκούρων κόκκινων μούρων, βατόμουρων και εκχυλισμάτων σέλινου.

ΠΗΓΗ: www.medinova.gr