Μαχάτμα Γκάντι: Το δώρο του θυμού!!!
Πολλές φορές αναρωτήθηκα πώς θα' τανε ο κόσμος μας εάν ο Νέλσον Μαντέλα ή ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ δεν είχαν γεννηθεί.
Η φυσική ροπή της κοινωνίας προς τη βία βρήκε αντίσταση σε δυο ηγετικές μορφές που αγωνίστηκαν για την εξάλειψη των διακρίσεων και την ειρήνη.
Η ιστορία, ωστόσο, θα είχε γραφτεί αλλιώς εάν δεν είχε προηγηθεί ο Μαχάτμα Γκάντι, ο μέγας κήρυκας της μη βίας που επηρέασε όχι μόνο τον Μαντέλα και τον Κινγκ αλλά έναν ολόκληρο πλανήτη.
Ο Μοχάντας Καραμτσάντ Γκάντι (महात्मा गांधी), Ινδός πνευματικός ηγέτης και πολιτικός , γεννήθηκε το 1869 σε ένα Ινδικό χωριό που τελούσε υπό αγγλική κυριαρχία. Έως το 1920 είχε γίνει η κυριότερη πολιτική φυσιογνωμία της Ινδίας και το μήνυμά του ήταν απλό: δεν κρατούσαν την Ινδία υπόδουλη τα βρετανικά όπλα, αλλά οι ατέλειες των ίδιων των Ινδών.
«Πρέπει να είσαι η αλλαγή που θέλεις να έρθει» έλεγε και προέτρεπε τον λαό του να απαντάει στα όπλα με αγάπη. «Το μόνο αποτέλεσμα που θα έχει το «οφθαλμόν αντί οφθαλμού» είναι ότι θα καταλήξει να κάνει όλον τον κόσμο τυφλό».
Έγινε ευρύτερα γνωστός με την προσωνυμία «Μαχάτμα» («Μεγάλη Ψυχή» στα σανσκριτικά), χαρακτηρισμό που φέρεται να του απέδωσε ο συμπατριώτης του νομπελίστας ποιητής και στοχαστής Ραμπιντρανάθ Ταγκόρ.
Πολλές φορές αναρωτήθηκα πώς θα ‘ταν η ζωή μου αν ζούσα έστω για λίγο δίπλα του, δίπλα στον άνθρωπο που όρθωσε ανάστημα με την παθητική αντίσταση και που πολέμησε τη βία χωρίς βία.
Και ίσως η πορεία μου να έμοιαζε μ' αυτή του Arun, του εγγονού του Γκάντι, που έζησε πλάι του από τα 12 μέχρι τα 14. Τότε που η αθωότητα σ' εγκαταλείπει βάναυσα και η πραγματική ζωή σε μπουρδουκλώνει και θυμώνεις.
Αυτός ήταν κι ο λόγος που ο Arun στάλθηκε στον παππού του στη Ν. Αφρική: να θεραπεύσει τον θυμό του, απόρροια της αδικίας και του ρατσισμού που είχε κι ο ίδιος υποστεί.
«Δεν πρέπει να ντρεπόμαστε για τον θυμό. Είναι ένα πολύ καλό και ισχυρό συναίσθημα που μας δίνει κίνητρο. Αυτό για το οποίο θα πρέπει να ντρεπόμαστε είναι ο λάθος τρόπος έκφρασής του».
Αυτό είναι και το πρώτο μάθημα που παίρνει ο Arun από τον «Μπάπου» του, όταν δειλά κι ενοχικά εξομολογείται τον θυμό του. Ένα μάθημα που τον εξέπληξε μα και τον ανακούφισε.
Άνοιξε το δρόμο για μια ζωή με σεβασμό, αποδοχή και κατανόηση. Συμπόνια και αγάπη. Το πρώτο μάθημα, υπήρξε ο πυρήνας για μια ζωή ελεύθερη κι αγνή.
