Η οξεία μυελογενής λευχαιμία είναι 11 διαφορετικές ασθένειες

Η οξεία μυελογενής λευχαιμία είναι 11 διαφορετικές ασθένειες.

Μία από τις κυριότερες μορφές αιματολογικού καρκίνου δεν είναι μία, αλλά 11 διαφορετικές ασθένειες, αναφέρει διεθνής ομάδα επιστημόνων επικεφαλής της οποίας είναι μία διακεκριμένη Ελληνίδα μοριακή γενετίστρια.

Οι επιστήμονες πραγματοποίησαν λεπτομερή γενετική ανάλυση σε δείγματα κυττάρων από 1.540 πάσχοντες από οξεία μυελογενή λευχαιμία, εντοπίζοντας χαρακτηριστικές γενετικές διαφορές οι οποίες εξηγούν γιατί μερικοί ασθενείς ανταποκρίνονται πολύ καλύτερα στις υπάρχουσες θεραπείες απ’ ό,τι άλλοι.

Οι ερευνητές πιστεύουν ότι τα νέα ευρήματα μπορούν να οδηγήσουν σε καλύτερη διάγνωση και αντιμετώπιση της νόσου.

Η οξεία μυελογενής λευχαιμία είναι ένας καρκίνος του αίματος που χαρακτηρίζεται από ραγδαία ανάπτυξη των λευκών αιμοσφαιρίων. Η νόσος είναι συχνά επιθετική, ιδίως στους μεγαλύτερης ηλικίας ασθενείς, και η πρόγνωσή της συχνά είναι πτωχή.

Η αντιμετώπισή της γίνεται κυρίως με χημειοθεραπεία και μεταμόσχευση βλαστικών κυττάρων, αλλά σε πολλές περιπτώσεις οι γιατροί δεν ξέρουν αν και πόσο θα ανταποκριθούν οι ασθενείς στις θεραπείες.

Οι ειδικοί ήξεραν εδώ και χρόνια ότι η οξεία μυελογενής λευχαιμία δεν είναι μία ενιαία νόσος, αλλά μπορεί να ταξινομηθεί σε υποκατηγορίες, αλλά έως τώρα η διάκριση αυτή γινόταν με βάση διαφορές στα χρωμοσώματα των λευχαιμικών κυττάρων.

Η νέα ανάλυση, όμως, είναι πολύ πιο λεπτομερής και αποκαλύπτει ότι οι υποκατηγορίες της είναι πολύ περισσότερες.

Όπως εξηγούν οι ερευνητές στην «Ιατρική Επιθεώρηση της Νέας Αγγλίας» (NEJM), εξέτασαν 111 γονίδια τα οποία είναι γνωστό ότι προκαλούν λευχαιμία και κατέγραψαν τον τρόπο αλληλεπίδρασής τους.

Με αυτό τον τρόπο κατόρθωσαν να χωρίσουν τους ασθενείς τους σε 11 μεγάλες ομάδες, κάθε μία εκ των οποίων έχει τις δικές της γενετικές ιδιαιτερότητες και κλινικά χαρακτηριστικά.

«Τα ευρήματα αυτά ρίχνουν νέο φως στις θεμελιώδεις αιτίες της οξείας μυελογενούς λευχαιμίας», δήλωσε η επικεφαλής ερευνήτρια δρ Έλλη Παπαεμμανουήλ, που διευθύνει το ομώνυμο Εργαστήριο στο Κέντρο Καρκίνου Memorial Sloan-Kettering, στη Νέα Υόρκη.

«Για πρώτη φορά αποσαφηνίσαμε την γενετική πολυπλοκότητα που βλέπουμε στο γονιδίωμα των περισσότερων περιστατικών, με τρόπο που μπορεί να μας επιτρέψει την ανάπτυξη πιο κατάλληλης θεραπείας για κάθε πάσχοντα από τη νόσο».

Με βάση την νέα ταξινόμηση, «οι γιατροί θα μπορούν να κάνουν ουσιαστικές προβλέψεις» για την έκβαση των θεραπειών που συνιστούν στους ασθενείς τους, εκτίμησε ο επιβλέπων ερευνητής δρ Πήτερ Κάμπελ, από το κέντρο γενετικών ερευνών Sanger Institute, στην Αγγλία.

«Πολλές φορές έχει συμβεί να βλέπουμε δύο ασθενείς των οποίων η νόσος είναι η ίδια κάτω από το μικροσκόπιο και να τους χορηγούμε ακριβώς την ίδια θεραπεία, αλλά ο ένας εκ των δύο να γίνεται καλά και ο άλλος να υποτροπιάζει και να πεθαίνει πολύ γρήγορα», είπε χαρακτηριστικά.

«Σε τέτοιες περιπτώσεις αναρωτιέσαι γιατί. Την απάντηση δίνουν τα ευρήματά μας που υποδηλώνουν ότι η κλινική ποικιλομορφία καθορίζεται σε σημαντικό βαθμό από την υποκείμενη γενετική ποικιλότητα».

Ο δρ Κάμπελ εκτίμησε ότι η γενετική ταξινόμηση που χρησιμοποιήθηκε στη νέα μελέτη «θα βρει σύντομα το δρόμο της προς την κλινική πρακτική», καθώς ολοένα περισσότερα ιατρικά κέντρα εισάγουν προηγμένες διαγνωστικές μεθόδους στα εργαστήριά τους.

Η οξεία μυελογενής λευχαιμία είναι ένας σχετικά σπάνιος καρκίνος, αλλά αντιπροσωπεύει το περίπου 90% των κρουσμάτων οξείας λευχαιμίας στους ενήλικες.

ΠΗΓΗ: tanea.gr

Related Articles

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Back to top button