Πώς μειώνει η άσκηση τον κίνδυνο καρκίνου
Η συσχέτιση άσκησης και καρκίνου αποτελεί εδώ και χρόνια αντικείμενο έρευνας και προβληματισμών.
Πολυάριθμες μελέτες έχουν δείξει ότι η συστηματική γυμναστική σχετίζεται με μειωμένο κίνδυνο εμφάνισης πολλών μορφών καρκίνου καθώς και θανάτου από αυτές τις μορφές. Ωστόσο η άσκηση τυπικά οδηγεί σε βραχυπρόθεσμη αύξηση των επιπέδων της φλεγμονής στο σώμα – και η φλεγμονή σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου.
Τώρα, μια νέα μελέτη σε ποντίκια μπορεί να παρέχει κάποια εξήγηση γι’ αυτό το παράδοξο, γράφει η εφημερίδα «Νιου Γιορκ Τάιμς».
Οπως έδειξε, το προστατευτικό όφελος της άσκησης πιθανώς απορρέει από ορισμένες αλλαγές που επιφέρει στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει το ανοσοποιητικό τον καρκίνο, διεγείροντας την παραγωγή αδρεναλίνης, ορισμένων ανοσοποιητικών κυττάρων και άλλων ουσιών που συνεργάζονται για να ελαττώσουν τη σοβαρότητα του καρκίνου ή για να τον εκριζώσουν.
Τη νέα μελέτη που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Cell Metabolism» πραγματοποίησαν επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης, στη Δανία.
Οι ερευνητές πήραν μια ομάδα ενήλικων ποντικιών που εκ φύσεως είναι δεινοί δρομείς και τους εμφύτευσαν κύτταρα από μελάνωμα (είναι η πιο επιθετική μορφή καρκίνου του δέρματος). Στη συνέχεια τοποθέτησαν τα μισά σε κλουβιά που διέθεταν κυλιόμενους τροχούς και τα υπόλοιπα σε κλουβιά δίχως τροχούς.
Επειτα από τέσσερις εβδομάδες πολύ λιγότερα ποντίκια από τα κλουβιά με τους τροχούς είχαν παρουσιάσει πλήρως ανεπτυγμένα και προχωρημένα μελανώματα. Ακόμα όμως και όσα είχαν προχωρημένο μελάνωμα, οι όγκοι ήταν λιγότεροι και πιο μικροί και οι μεταστάσεις στους πνεύμονες λιγότερες.
Με άλλα λόγια, το καθημερινό, ελεύθερο τρέξιμο είχε θωρακίσει σε σημαντικό βαθμό τα ζώα από τον καρκίνο. Στη συνέχεια, οι ερευνητές πήραν δείγματα αίματος και βιοψίες από τους όγκους όλων των ζώων για να εντοπίσουν διαφορές ανάμεσα σε όσα έτρεχαν και σε όσα κάθονταν.
Τα ζώα που έτρεχαν είχαν υψηλότερα επίπεδα αδρεναλίνης στο αίμα τους όχι μόνο αμέσως μετά το τρέξιμο αλλά καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας. Επιπλέον είχαν αυξημένα επίπεδα μιας ουσίας (της ιντερλευκίνης-6, IL-6) που παράγεται από τους ασκούμενους μυς και παίζει ρόλο στην ενεργοποίηση και στη μείωση της φλεγμονής. Το πιο σημαντικό όμως ήταν ότι τα ζώα που έτρεχαν είχαν υψηλά επίπεδα στο αίμα ορισμένων φονικών ανοσοποιητικών κυττάρων τα οποία είναι γνωστό ότι καταπολεμούν τα καρκινικά κύτταρα.
Οι ερευνητές επανέλαβαν πολλές φορές το όλο πείραμα με άλλες ομάδες ποντικιών, διαφοροποιώντας τα επίπεδα της αδρεναλίνης, άλλοτε με έγχυση μιας ουσίας που μπλοκάρει την παραγωγή της και άλλοτε αυξάνοντας ακόμη περισσότερο τα επίπεδά της με τη βοήθεια μιας τεχνητής μορφής της.
Οπως διαπίστωσαν, όσο περισσότερη αδρεναλίνη είχαν τα ζώα στο αίμα τους τόσο πιο ενεργή ήταν η IL-6 που παρήγαγαν και τόσο περισσότερα φονικά κύτταρα διέθεταν, με αποτέλεσμα να αναχαιτίζουν πολύ καλύτερα τον καρκίνο. Μάλιστα η IL-6 ήταν αυτή που κινητοποιούσε τα κύτταρα του ανοσοποιητικού για να επιτεθούν στα καρκινικά.
Τα ευρήματα αυτά υποδηλώνουν ότι «το τρέξιμο ελαττώνει την ανάπτυξη των όγκων κινητοποιώντας έναν εγγενή μηχανισμό ενεργοποίησης των φυσικών όπλων του ανοσοποιητικού» δήλωσε η επικεφαλής ερευνήτρια δρ Περνίλα Χότζμαν από το Κέντρο Φλεγμονής και Μεταβολισμού του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου της Κοπεγχάγης.
Μένει να επαληθευθούν τα ευρήματά αυτά στους ανθρώπους, πρόσθεσε.
