Όταν το «Δε θα βρεις άλλο σαν εμένα» αποτελεί ευχή
Έχεις μια σχέση. Όμορφα. Σου δημιουργείται η ψευδαίσθηση πως για εκείνο το χρονικό διάστημα έχεις βρει τον άνθρωπό σου. Εκείνο τον άνθρωπο που ταιριάζει απόλυτα με την ιδιοσυγκρασία και τις ανάγκες σου. Ή μάλλον έτσι πιστεύεις θολωμένος απ’ τη στάχτη που σου ρίχνει στα μάτια ο έρωτας.
Όταν ο καιρός περάσει όμως κι όταν τα ροζ συννεφάκια αρχίσουν να γίνονται γκρι και μαύρα, έτοιμα να ρίξουν τόνους βροχής, συνειδητοποιείς πόσο λάθος ίσως έκανες στην επιλογή αυτού του ανθρώπου. Βλέπεις, καμιά φορά μας θαμπώνουν τα πάνω-πάνω κι αγνοούμε τελείως όσα άσχημα κι απόκρυφα μπορεί να βρίσκονται βαθιά μέσα.
Και πάνω στην οργή του χωρισμού και στην αρχή του ξενερώματος, έρχεται ο πρώην και σου πετάει τη φοβερή ατάκα με την οποία νομίζει πως θα αγγίξει την ευαίσθητη χορδή σου. «Δε θα βρεις άλλο σαν εμένα. Σιγά μη βρεθεί κάποιος να σε αγαπήσει και να σου προσφέρει όλα αυτά που σου έδωσα εγώ», μωρέ τι μας λες! Μπανάλ, κλισέ ατάκα που συνοδεύει κάθε χωρισμό και κάθε καψούρα.
Αρκετά όμως με αυτό το αστείο, σαν να παρατράβηξε. Αυτό είναι όλο το νόημα του χωρισμού, να ανανεωθείς από μια καινούργια σχέση, όχι από μια βελτιωμένη έκδοση της προηγούμενης. Οπότε την επόμενη φορά που θα παιχτεί αυτό στο τραπέζι, σαν άλλος άσσος για την επιστροφή σου, απάντα ξερά με ένα «Αυτό εύχομαι κι ελπίζω!».
Ποιο το νόημα έτσι κι αλλιώς να βρεις κάποιον να μοιάζει με ένα οποιοδήποτε προηγούμενο πρόσωπο στη ζωή σου; Αν όλα ήταν εντάξει, αν ακόμη ήθελες το πρόσωπο αυτό κι ό,τι μπορεί να σου δώσει, θα καθόσουν εκεί και δε θα έψαχνες μια κόπια του.
Αν η αγάπη που πήρες άξιζε, θα έμενε εκεί ατόφια, χωρίς να διαλύεται απ’ τα πρώτα χτυπήματα. Χωρίζεις με την προοπτική να λυθείς απ’ την κόλαση του κάθε πρώην, με στόχο μια καινούργια αγάπη που καμία σχέση δε θα έχει με τις άλλες. Συνηθίζουμε να αναλωνόμαστε στα ίδια και στα κοινά, αλλά οι σχέσεις ίσως εξαιρούνται. Ποτέ κανείς δε θα ήθελε η «ερωτική συλλογή» του να μοιάζει με μια ντουλάπα γεμάτη απ’ το ίδιο πολυφορεμένο μαύρο μπλουζάκι.
Έκανε λάθη, έκανες λάθη, δεν ταιριάζετε σου λέω. Σας έφθειρε ο χρόνος κι η ρουτίνα και δε θέλετε να βλέπεστε. Μας χτυπάει στο φιλότιμο αυτή η φράση, δε λέω. Πιστεύουμε στο τέλος πως αξίζουμε λιγότερα απ’ όσα είχαμε αλλά δεν μπορούμε πάντα να στοιχειωνόμαστε από αισθήματα κατωτερότητας. Άσε τον άλλο να πάρει το δρόμο του ό,τι και να ισχυρίζεται, στην τελική ούτε κι αυτός το πιστεύει απόλυτα, ας μην κοροϊδευόμαστε. Ακολούθησε κι εσύ το δικό σου μονοπάτι και κάνε τις επιλογές σου.
Κι αν κάποια στιγμή βρεθείτε τυχαία κάπου κι εσύ έχεις προχωρήσει ένα βήμα πιο πέρα, γίνε εσύ ο θύτης και γκρέμισέ του τον εγωισμό με ένα μόνο βλέμμα. Κοίτα το νέο σου αίσθημα όπως ποτέ δεν έχεις κοιτάξει εκείνον. Και τότε θα καταλάβει πως όχι μόνο βρήκες κάποιον που δε μοιάζει ούτε στο τόσο μαζί του, αλλά και πως επιτελούς είσαι καλά.
Τότε κι εκείνος θα καταλάβει πως καλύτερα που δε βρήκε κάποια σαν εσένα και πως πρέπει επιτέλους να ψάξει για έναν άνθρωπο που δε σου μοιάζει ούτε λίγο.
