Advertisement

ΣΥΝΔΡΟΜΟ ASPERGER

Advertisement 1

MediaAssets (1)

Το σύνδρομο Άσπεργκερ ανήκει στις διαταραχές του αυτιστικού φάσματος. Συχνά, οι ενήλικες και ιδιαίτερα οι γυναίκες λαμβάνουν λανθασμένη διάγνωση.

Τα άτομα που πάσχουν από το σύνδρομο έχουν πιο ανεπτυγμένες δεξιότητες σε σύγκριση με τους ασθενείς με αυτισμό. Επίσης, έχουν συνήθως υψηλότερο IQ και ικανοποιητικές ικανότητες χειρισμού της γλώσσας, αντιμετωπίζουν όμως δυσκολίες στις κοινωνικές τους επαφές.

Δυστυχώς, δεν υπάρχει θεραπεία για το σύνδρομο. Επηρεάζει την κατανόηση του ατόμου για τον κόσμο, την ερμηνεία των πληροφοριών που λαμβάνει και τις σχέσεις με τους συνανθρώπους.

Μπορεί τα συμπτώματα να είναι ήπια ή πιο σοβαρά. Περιλαμβάνουν δυσκολίες στη διαχείριση των διαπροσωπικών σχέσεων και δυσκολίες κατανόησης και ερμηνείας. Το αποτέλεσμα είναι το αυξημένο στρες και οι έντονες ανησυχίες.

Τα άτομα με σύνδρομο Άσπεργκερ δυσκολεύονται να αποκωδικοποιήσουν τις χειρονομίες, τις εκφράσεις του προσώπου και τον τόνο της φωνής. Επίσης, δεν μπορούν να καταλάβουν πότε πρέπει να ξεκινήσουν ή να σταματήσουν μια συζήτηση και για ποιο θέμα πρέπει να μιλήσουν. Χρησιμοποιούν σύνθετες λέξεις και εκφράσεις χωρίς να καταλαβαίνουν πλήρως τι σημαίνουν και εκφράζονται πάντα κυριολεκτικά. Έτσι, δεν μπορούν να καταλάβουν την έννοια του αστείου, της μεταφοράς και του σαρκασμού.

Γιατί όμως η διάγνωση του συνδρόμου είναι τόσο δύσκολη;

Οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι, αντίθετα με τον αυτισμό, το Άσπεργκερ διαπιστώνεται συνήθως όταν το παιδί ξεκινά το σχολείο ή και πολύ αργότερα. Αυτό συμβαίνει επειδή το άτομο έχει μια «κρυφή αναπηρία». Αυτό σημαίνει ότι τα άτομα με Άσπεργκερ μπορούν να αποκρύψουν τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν.

Η διάγνωση είναι ακόμη δυσκολότερη στους ενήλικες, καθώς η διάγνωση εξαρτάται από τα πρώτα στάδια της ανάπτυξης του ατόμου. Για ένα άτομο 50 ή 60 ετών, ίσως τα εναπομείναντα μέλη της οικογένειας να μην μπορούν να δώσουν επαρκείς πληροφορίες.

Η διάγνωση είναι ακόμη πιο δύσκολη για τις γυναίκες. Οι γυναίκες εκδηλώνουν τον αυτισμό με διαφορετικό τρόπο και αποκρύπτουν καλύτερα τις ενδείξεις, ενώ μπορούν να «αντιγράφουν» καλύτερα αντιδράσεις και συμπεριφορές άλλων ανθρώπων.

Αν και το σύνδρομο δε θεραπεύεται, η κατάλληλη υποστήριξη και θεραπεία μπορεί να βοηθήσει ένα άτομο με Άσπεργκερ να έχει μια ανεξάρτητη και φυσιολογική ζωή.

 

Advertisement

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Back to top button