Τι πρέπει να τρως ανάλογα με την ασθένεια που έχεις

Το αγιουρβεδικό αυτό κεφάλαιο περί πρόληψης των ασθενειών μέσα από την διατροφή, δίνονται και οι απλοί κανόνες υγιεινής διατροφής, οι οποίοι ισχύουν για όλους τους ανθρώπους, ανεξάρτητα από την ιδιοσυγκρασία τους, την ηλικία τους, την εποχή του χρόνου, την κατάσταση της υγείας τους, κλπ. Και για να ικανοποιηθούν οι “βιαστικοί” αναγνώστες (συνήθως οι αέρινοι τύποι στους οποίους ο νους έχει την τάση να “πετάγεται” από το ένα θέμα στο άλλο), αναφέρονται εδώ σε συντομία κάποια στοιχεία από αυτούς τους κανόνες.

Στο κεφάλαιο αυτό βέβαια δεν πρέπει να αγνοήσει κανείς το ότι σήμερα πλέον οι γνώσεις μας για τις διάφορες βιταμίνες και τα ιχνοστοιχεία είναι πολύ λεπτομερείς και θα μπορούσε κανείς άνετα να εντάξει τη χρήση των “συμπληρωμάτων διατροφής” στο όλο αγιουρβεδικό σύστημα.

Για παράδειγμα θα μπορούσε κανείς να δίνει αμέσως μόλις εμφανίζονται τα πρώτα σημάδια ενός κρυολογήματος (πρόβλημα Kapha), βιταμίνες Α, C και ψευδάργυρο (οι οποίες είναι ουσίες Pitta). Ήδη στην κλινική Cleveland των Η.Π.Α., χρησιμοποιούνται μασώμενες ταμπλέτες ψευδαργύρου σε όλους τους ασθενείς που παρουσιάζουν κοινό κρυολόγημα, με αποτέλεσμα να μειώνεται από 7.6 σε 4.4 ο αριθμός των ημερών της μέσης διάρκειας της ασθένειας.
Παράλληλα το μαγνήσιο και το αμινοξύ L-καρνιτίνη μπορεί άνετα να χορηγηθεί σε καρδιοπαθείς (μετά από εμφράγματα, σε επαναλαμβανόμενες αρρυθμίες αλλά και στην υπέρταση).

Τα λιπαρά οξέα (Ω3, Ω6, Ω9, GLA, κλπ, που ουσιαστικά είναι Kapha συστατικά) βοηθούν πολύ αποτελεσματικά τη ρευματοειδή αρθρίτιδα, μειώνοντας τη φλεγμονή (Pitta) των αρθρώσεων.
Το συνένζυμο Q-10 (Co-Q-10) και η L-καρνιτίνη δυναμώνουν τον καρδιακό μυ μετά από ισχαιμικά επεισόδια και μυοκαρδιοπάθειες.

Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε για πολλές ακόμη σελίδες συνδέοντας τη σύγχρονη γνώση με τα αγιουρβεδικά δεδομένα περί Vata, Pitta και Kapha (και αυτό θα γίνει σε επόμενο άρθρο), αλλά γιατί άραγε οι βιταμίνες και τα ιχνοστοιχεία δεν έχουν πάρει τη θέση που τους αξίζει δίπλα στα κλασσικά φάρμακα της δυτικής ιατρικής;
Η απλή αλήθεια είναι ότι δυστυχώς οι βιταμίνες και τα ιχνοστοιχεία δεν έχουν υψηλά ιστάμενους “σπόνσορες” σε κυβερνητικά ή άλλα κλιμάκια, δεν έχουν τους κατάλληλους ανθρώπους στις κατάλληλες θέσεις των εμπορικών κυκλωμάτων, και σαφώς δεν έχουν μεγάλα περιθώρια κέρδους καθώς οι πρώτες ύλες είναι φυσικές και χαμηλού κόστους, δεν συντίθενται σε κανένα χημικό εργαστήριο το οποίο στη συνέχεια θα εκμεταλλεύεται την “πατέντα” για αρκετά χρόνια, κλπ.

Και για να δώσουμε ένα απλό παράδειγμα, αναφέρουμε τη γνωστή σε όλους μας Βιταμίνη C: Είναι γεγονός ότι υπάρχει η οδηγία από τους (κυβερνητικούς αλλά και ιδιωτικούς) οργανισμούς ελέγχου των δυτικών κρατών (F.D.A. κλπ), για “ημερήσια συνιστώμενη δόση” της βιταμίνης C σε ποσότητα 30 έως 60 mg, ποσότητα η οποία όντως υπάρχει σε ένα ποτήρι φρέσκου χυμού πορτοκαλιού. Αυτή λοιπόν η δόση είναι απαραίτητη καθημερινά (και πολλοί ιατροί τρέμουν στην ιδέα του να χορηγηθεί σε υψηλότερες δόσεις από αυτές που καθορίζει ο …μπαμπούλας του F.D.A.), έτσι ώστε να μην πάθουμε …σκορβούτο.

Είναι όμως γνωστό παράλληλα ότι ένας καπνιστής χρειάζεται, για κάθε τσιγάρο που καπνίζει, περίπου 30 mg C, η οποία καταστρέφεται από την πίσσα, τη νικοτίνη, το μονοξείδιο και διοξείδιο του άνθρακα, τα νιτρικά, αλλά και όλες τις υπόλοιπες βλαπτικές ουσίες που περιέχονται στον καπνό του τσιγάρου και δημιουργούν τοξικές “ελεύθερες ρίζες” στο σώμα.

Εύκολα λοιπόν κατανοεί κανείς ότι ο “μέσος καπνιστής”, αυτός δηλαδή που καπνίζει 1.5 πακέτο την ημέρα, θα χρειαστεί περίπου 1,000 mg βιταμίνης C απλώς και μόνον για να καλύψει τις απώλειες που έχει από το κάπνισμα, χωρίς να ασχοληθούμε καθόλου με τις υπόλοιπες ανάγκες του. Ο άνθρωπος αυτός δηλαδή θα χρειάζεται αυτή την ποσότητα, “απλώς για να είναι σε ισορροπία”.

Εάν όμως χρειαστεί κάποια στιγμή να δώσουμε θεραπευτικές δόσεις βιταμίνης C για την ενδυνάμωση του ανοσοποιητικού συστήματος, για την ενίσχυση των βλεννογόνων, κλπ, τότε οι ημερήσιες δόσεις μπορούν να φθάσουν περιστασιακά μέχρι και τα 3, 4 ή και 5 gr. Ο Dr Linus Pauling (που τιμήθηκε μάλιστα με δύο βραβεία Nobel) και η ερευνητική του ομάδα, χρησιμοποιούσαν τακτικά υψηλές δόσεις βιταμίνης C για να αντιμετωπίσουν μία πληθώρα παθήσεων. Τα καλύτερα μάλιστα αποτελέσματα τα είχαν στη θεραπεία διαφόρων “υδάτινων” ασθενειών, διότι το πύρινο στοιχείο (Pitta) της βιταμίνης C, καταπολεμά αποτελεσματικά το διαταραγμένο Kapha.

Υπάρχουν μάλιστα πειραματικές εργασίες κλινικών, στις οποίες σε νοσηλευόμενους πάσχοντες από AIDS χορηγούνται 10 gr βιταμίνης C καθημερινά και σε καρκινοπαθείς 40 gr (!) χωρίς να παρουσιάζονται παρενέργειες. Η “επίσημη” ιατρική κοινότητα δυστυχώς δεν θέλει να λάβει γνώση του γεγονότος, και σαν τη στρουθοκάμηλο προσποιείται ότι δεν είδε και δεν άκουσε τίποτα σχετικό.

Μερικά ακόμη στοιχεία από την τεράστια έρευνα που γίνεται σήμερα, δείχνουν την όντως τραγική έλλειψη του ιχνοστοιχείου Σεληνίου από τους κατοίκους της Μεγάλης Βρετανίας (και την αντίστοιχη εμφάνιση διαφόρων προβλημάτων υγείας), και αυτό διότι τα εδάφη της χώρας τους με την υπερεντατική καλλιέργεια μετά από τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, έχουν εξαντλήσει τα αποθέματά τους και τα λαχανικά που παράγονται δεν έχουν πλέον σελήνιο. Ήδη ο Βρετανικός Ιατρικός Σύλλογος (Β.Μ.Α.) συστήνει τη συστηματική χορήγηση μικρών δόσεων σεληνίου σε όλους.

Έχει επίσης ήδη αποδειχθεί η θεραπευτική δράση που έχουν τα ιχνοστοιχεία Χρώμιο και Ψευδάργυρος στον διαβήτη των ενηλίκων, καθώς διεγείρουν με φυσικό τρόπο την παραγωγή ινσουλίνης από το πάγκρεας (αρκεί βέβαια να μην γίνεται ήδη χρήση ενέσιμης ινσουλίνης). Με τον τρόπο αυτό, μειώνεται η αναγκαία ημερήσια ποσότητα από αντιδιαβητικά δισκία τα οποία προσπαθούν βίαια να εξαναγκάσουν το πάγκρεας να παράγει ινσουλίνη, κινητοποιώντας τα παγκρεατικά κύτταρα, και σε πολλές περιπτώσεις διακόπτεται τελείως η χρήση τους.

Το παράδειγμα του χωρικού ο οποίος μαστιγώνει το κουρασμένο άλογο (πάγκρεας) για να πάει το κάρο του λίγο πιο κάτω (να βγάλει λίγη ακόμη ινσουλίνη), αντί να ξεφορτώσει το κάρο και να θρέψει σωστά το άλογο, είναι χαρακτηριστικό και ανταποκρίνεται πλήρως στη σημερινή αντιμετώπιση του διαβήτη με τα γνωστά μας φάρμακα. Όταν βέβαια το άλογο δεν μπορεί να προχωρήσει άλλο, έχοντας πλέον εξοντωθεί, τότε με στεναχωρημένο ύφος καταλήγουμε στη φράση: “τι να κάνουμε, τώρα δεν μπορούμε παρά να χρησιμοποιήσουμε ινσουλίνη…”. Η λογική προσέγγιση (“ξεφορτώνω το κάρο και τρέφω σωστά και δυναμώνω το άλογο”) δείχνει να αγνοείται μεθοδικά…

Υπάρχουν βέβαια σήμερα πολλές εταιρίες παραγωγής βιταμινών και ιχνοστοιχείων που έχουν αναπτύξει ειδικά κέντρα έρευνας και πιστοποίησης, αφιερώνουν χιλιάδες “ανθρωπο-ώρες” στην αναζήτηση φυσικών πηγών και οργανικών μεθόδων παραγωγής, έχουν βραβευθεί από οργανισμούς παγκοσμίου κύρους όπως η UNESCO, και τα προϊόντα τους ελέγχονται από ινστιτούτα διεθνώς γνωστά. Δεν μπορούν όμως να διαθέσουν από 200 έως 400 εκατομμύρια δολάρια και μία περίοδο τουλάχιστον επτά ετών για να πείσουν το F.D.A. των Η.Π.Α. για την αποτελεσματικότητα μίας …φυσικής ουσίας όπως για παράδειγμα το χαμομήλι, την οποία στη συνέχεια δεν μπορεί κανείς να “πατεντάρει” και να έχει την αποκλειστικότητα της χρήσης της…

Υπάρχουν παράλληλα πολλοί ιατροί – ερευνητές οι οποίοι αναζητούν λύσεις σε δρόμους μακριά από τα προϊόντα των χημικών εργαστηρίων των φαρμακευτικών εταιριών, σε πείσμα των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων που κρύβονται πίσω από το “κύκλωμα του φαρμάκου”. Και βέβαια είναι από πολλά χρόνια γνωστές αρκετές περιπτώσεις διωγμού ιατρών από το επίσημο ιατρικό lobby με την κατηγορία του τσαρλατανισμού και των αιρετικών θέσεων και αντιλήψεων, οι οποίες όμως αργότερα αποδεικνύονται ορθές.

Υπάρχουν τέλος σήμερα πολλές εξειδικευμένες κλινικές και ερευνητικά και θεραπευτικά κέντρα που προσφέρουν στους ασθενείς (με πλήρη πάντα ιατρική κάλυψη και χωρίς να παραγνωρίζονται τα επιτεύγματα της συμβατικής ιατρικής στον τομέα της διάγνωσης αλλά και της θεραπείας), εναλλακτικά προγράμματα για την αντιμετώπιση των ασθενειών τους, ασθενειών που καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα παθήσεων από τις αλλεργικές, μέχρι τις πλέον σοβαρές όπως οι νόσοι του κολλαγόνου – αυτοάνοσες, η σκλήρυνση κατά πλάκας και ο καρκίνος.
Θα συνεχίσουμε σε επόμενα άρθρα με αναφορές στο θέμα της ΑΝΑΠΝΟΗΣ, της ΣΩΜΑΤΙΚΗΣ ΑΣΚΗΣΗΣ και του ΥΠΝΟΥ…

Γράφει ο ιατρός, Ανδρέας Τσουρουκτσόγλου

** Αγιουβέρδα – «επιστήμη της μακροζωίας»

Την παρουσιάζουν ως γνώση της ζωής, σαν μια μέθοδο που στηρίζει τη φυσική ομορφιά και την υγεία, ανήκει στα θεμέλια της ινδικής παράδοσης και δίνει απαντήσεις σε σύγχρονες ασθένειες που απασχολούν την ιατρική επιστήμη.

Η Αγιουβέρδα είναι ένα παραδοσιακό, ινδικό, θεραπευτικό σύστημα το οποίο και βρίσκει τις ρίζες του γύρω στο 3.000 π.Χ. Περιλαμβάνει συμβουλές για την διατροφή και τον τρόπο ζωής, οι οποίες και οδηγούν στην αποφυγή των ασθενειών, στη διατήρηση της υγείας αλλά και της βιολογικής ισορροπίας. Τον όρο Αγιουβέρδα συνθέτουν οι σανσκριτικές λέξεις Ayu, που σημαίνει ζωή και Veda, που σημαίνει επιστήμη.

boro.gr